ساجورلغتنامه دهخداساجور. (اِخ ) نام نهری است به منبج . (معجم البلدان ). روی بناجیه ٔ حلب . (نخبة الدهر دمشقی ). || موضعی است .
ساجورلغتنامه دهخداساجور. (ع اِ) قلاده ٔ سگ . (مهذب الاسماء). گردن بند سگ . (دهار) (شرفنامه ٔ منیری ). پالهنگ سگ . (زمخشری ). قلاده و گلوبند سگ . (غیاث ). ساجور الکلب ؛ چوبی است ک
ساطورقصابیگویش اصفهانی تکیه ای: sâtur طاری: sâtür طامه ای: sâtur طرقی: sâtür کشه ای: sâtir نطنزی: sâtur
مسوجرلغتنامه دهخدامسوجر. [ م ُ س َ ج َ ] (ع ص ) سگ باساجور. (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (منتهی الارب ). و ساجور چوبی است که بر گردن سگ بندند تا از سوراخ رز نتواند درشدن به انگور خو
جوهریلغتنامه دهخداجوهری . [ ج َ هََ ] (اِخ ) محمدبن احمدبن حسن بن عبدالکریم خالدی . از فقیهان شافعی است . تألیفاتی دارد ازجمله : 1 - خلاصةالبیان فی کیفیة ثبوت رمضان (مخطوط). 2 -
رسلغتنامه دهخدارس . [ رُ ] (ص ) اکول و پرخور. (ناظم الاطباء) (برهان ). اکال . (انجمن آرا) (آنندراج ). حریص در خوردن . (فرهنگ خطی ). پرخور. (فرهنگ نظام ). اکول . گلوبنده بود یع
زمارةلغتنامه دهخدازمارة. [ زَم ْ ما رَ ] (ع اِ) نای . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). نئی که بدان نای نوازند. (از اقرب الموارد). || چوب که بر گردن سگ بندند تا از سوراخ
زمجرةلغتنامه دهخدازمجرة. [ زَ ج َ رَ ] (ع مص ) غریدن شیر. || (اِ) نی که می نوازند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج ، زَماجِر، زَماجیر. (اقرب الموارد
