ساجد

فرهنگ مترادف و متضاد

سجدهکننده، سجدهگر، سجاد

لغت‌نامه دهخدا

ساجد. [ ج ِ ] (ع ص )سر بر زمین نهنده . (مهذب الاسماء). پشت خم دهنده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). ج ، ساجدون و سُجَّد. قوله تعالی : و ادخلوا الباب سجدا. (قرآن 58

فرهنگ انتشارات معین

(جِ) [ ع . ] (اِفا.) سجده کننده .

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

فرهنگ نام‌ها

(تلفظ: sājed) (عربی) (در قدیم) آن که سجده می‌کند ، سجده کننده .

فرهنگ واژگان قرآن

سجده کننده

فرهنگ واژگان قرآن

سجده کننده ها

فرهنگ واژگان قرآن

سجده کنندگان

لغت‌نامه دهخدا

ساجدة. [ ج ِدَ ] (ع ص ) تأنیث ساجد. رجوع به ساجد شود. || سست و سست نظر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). عین ساجدة. چشم که سست نظر باشد. (شرح قاموس ). و این معنی مجا

واژه‌نامه آزاد

سجده کننده

لغت‌نامه دهخدا

ساجدة. [ ج ِدَ ] (ع ص ) تأنیث ساجد. رجوع به ساجد شود. || سست و سست نظر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). عین ساجدة. چشم که سست نظر باشد. (شرح قاموس ). و این معنی مجا

فرهنگ نام‌ها

(تلفظ: sājede) (عربی) (مؤنث ساجد) ، ← ساجد .

فرهنگ واژگان قرآن

سجده کنان (جمع ساجد،سجود يا سجده به معناي به رو بر زمين افتادن و پيشاني و يا چانه را بر زمين نهادن است )

لغت‌نامه دهخدا

سجد. [ س ُج ْ ج َ ] (ع ص ) ج ِ ساجد. و منه قوله تعالی : و ادخلوا الباب سُجَّداً؛ ای رکعاً. (قرآن 58/2). (منتهی الارب ). رجوع به ساجد شود.

لغت‌نامه دهخدا

عبدالرؤوف . [ ع َ دُرْ رَ ] (اِخ ) سید ساجدین بن سیدهاشم بن علی بن مرتضی . از شعرا بود، و او راست : دیوانی در شعر. (از الذریعه ج 9 ص 686). و رجوع به روضات الجن