ساجدلغتنامه دهخداساجد. [ ج ِ ] (ع ص )سر بر زمین نهنده . (مهذب الاسماء). پشت خم دهنده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). ج ، ساجدون و سُجَّد. قوله تعالی : و ادخلوا الباب سجدا. (قرآن 58
ساجدةلغتنامه دهخداساجدة. [ ج ِدَ ] (ع ص ) تأنیث ساجد. رجوع به ساجد شود. || سست و سست نظر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). عین ساجدة. چشم که سست نظر باشد. (شرح قاموس ). و این معنی مجا
ساجدةلغتنامه دهخداساجدة. [ ج ِدَ ] (ع ص ) تأنیث ساجد. رجوع به ساجد شود. || سست و سست نظر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). عین ساجدة. چشم که سست نظر باشد. (شرح قاموس ). و این معنی مجا
سُجَّداًفرهنگ واژگان قرآنسجده کنان (جمع ساجد،سجود يا سجده به معناي به رو بر زمين افتادن و پيشاني و يا چانه را بر زمين نهادن است )
سجدلغتنامه دهخداسجد. [ س ُج ْ ج َ ] (ع ص ) ج ِ ساجد. و منه قوله تعالی : و ادخلوا الباب سُجَّداً؛ ای رکعاً. (قرآن 58/2). (منتهی الارب ). رجوع به ساجد شود.
عبدالرؤوفلغتنامه دهخداعبدالرؤوف . [ ع َ دُرْ رَ ] (اِخ ) سید ساجدین بن سیدهاشم بن علی بن مرتضی . از شعرا بود، و او راست : دیوانی در شعر. (از الذریعه ج 9 ص 686). و رجوع به روضات الجن
