لغتنامه دهخدا
جفول . [ ج َ ] (ع ص ) زن کلان سال . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || جمة جفول ؛ جماعت عظیم . (منتهی الارب ). || اسب ترسو و رمنده . || ترسو. بزدل . خائف . ترسان از سایه ٔ خود. || بدگمان . ظنین . (دزی ). || ریح جفول ؛ باد که ابر را ببرد. (منتهی الارب ). ج ، جُفل . (منتهی ال
