زیباخصاللغتنامه دهخدازیباخصال . [ خ ِ ] (ص مرکب ) نیک خوی . زیباخوی . خوشخوی : نکوروی و خوشخوی و زیباخصال ز پانصد یکی را فزونست سال .نظامی .
نکورویلغتنامه دهخدانکوروی . [ ن ِ ] (ص مرکب ) زیبا. نکوچهر. نیکوصورت . نکورخسار. که روئی زیبا دارد : مکن ای روی نکو زشتی با عاشق خویش کز نکورویان زشتی نبود فرزاما. دقیقی .جاودان شاد و تن آزاد زیادآن نکوروی پسندیده سیر. <p cla
خوشخویلغتنامه دهخداخوشخوی . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (ص مرکب ) خوشخو. جمیل الشیم . خوش خلق . بااخلاق . خَلِق . (یادداشت مؤلف ) : یکی سروقدی و سیمین بدن دلارام و خوشخوی و شیرین سخن . فردوسی .بوقت عطا خوشخو