زکیةلغتنامه دهخدازکیة. [ زَ کی ی َ ] (اِخ ) دهی است میان بصره و واسط. (منتهی الارب ). رجوع به معجم البلدان و نزهة القلوب ج 3 شود.
زکیةلغتنامه دهخدازکیة. [ زَ کی ی َ ] (ع ص )تأنیث زَکی ّ. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : فانطلقا حتی اذا لقیا غلاما فقتله قال اقتلت نفساً زکیة بغیر نفس ... (قرآن 74/18). || ارض زکی
نفس زکیةلغتنامه دهخدانفس زکیة.[ ن َ س ِ زَ کی ی َ / ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) مراد نفوس اولیأاﷲ است . (از فرهنگ علوم عقلی ص 597).
نفس زکیهلغتنامه دهخدانفس زکیه . [ ن َ س ِ زَ کی ی ِ / ی َ ] (اِخ ) محمدبن عبداﷲبن حسن بن علی بن ابی طالب ، مکنی به ابوعبداﷲ و ملقب و مشهور به نفس زکیه ، از مردم مدینه و از اصحاب حضر
زکیةلغتنامه دهخدازکیة. [ زَ کی ی َ ] (اِخ ) دهی است میان بصره و واسط. (منتهی الارب ). رجوع به معجم البلدان و نزهة القلوب ج 3 شود.
زکیةلغتنامه دهخدازکیة. [ زَ کی ی َ ] (ع ص )تأنیث زَکی ّ. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : فانطلقا حتی اذا لقیا غلاما فقتله قال اقتلت نفساً زکیة بغیر نفس ... (قرآن 74/18). || ارض زکی
نفس زکیةلغتنامه دهخدانفس زکیة.[ ن َ س ِ زَ کی ی َ / ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) مراد نفوس اولیأاﷲ است . (از فرهنگ علوم عقلی ص 597).
نفس زکیهلغتنامه دهخدانفس زکیه . [ ن َ س ِ زَ کی ی ِ / ی َ ] (اِخ ) محمدبن عبداﷲبن حسن بن علی بن ابی طالب ، مکنی به ابوعبداﷲ و ملقب و مشهور به نفس زکیه ، از مردم مدینه و از اصحاب حضر
لیلازکیهفرهنگ نام‌ها(تلفظ: leylā zakiye) (اسم مرکب) (لیلا + زکیه) ، لیلای پاک و پاک دامن . ← لیلا و زکیه .