زکریاؤنلغتنامه دهخدازکریاؤن . [ زَ ک َ ری یا ئو ن َ ] (ع اِ) جمع زکریا در حالت رفع. (از منتهی الارب ).
زکریاوایلغتنامه دهخدازکریاوای . [ زَ ک َ ری یا ی َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ کلمه ٔ زکریا (ممدود) در حال اضافه به یاء متکلم . (از منتهی الارب ).
زکریاویلغتنامه دهخدازکریاوی . [ زَ ک َری یا وی ی ] (ع ص نسبی ) منسوب به زکریا. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). رجوع به زکریائی شود.
زکریاوینلغتنامه دهخدازکریاوین . [ زَ ک َ ری یا ن َ ] (ع اِ) ج ِ زکریاء (ممدود) در دو حالت نصب و جر. (از منتهی الارب ).
زکریاوانلغتنامه دهخدازکریاوان . [ زَ ک َ ری یا ن ِ ] (ع اِ) تثنیه ٔ زکریاء (ممدود) در حالت رفع، یعنی دو زکریا. (از ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ).
زکریاوایلغتنامه دهخدازکریاوای . [ زَ ک َ ری یا ی َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ کلمه ٔ زکریا (ممدود) در حال اضافه به یاء متکلم . (از منتهی الارب ).
زکریاویلغتنامه دهخدازکریاوی . [ زَ ک َری یا وی ی ] (ع ص نسبی ) منسوب به زکریا. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). رجوع به زکریائی شود.
زکریاوینلغتنامه دهخدازکریاوین . [ زَ ک َ ری یا ن َ ] (ع اِ) ج ِ زکریاء (ممدود) در دو حالت نصب و جر. (از منتهی الارب ).
زکریاوانلغتنامه دهخدازکریاوان . [ زَ ک َ ری یا ن ِ ] (ع اِ) تثنیه ٔ زکریاء (ممدود) در حالت رفع، یعنی دو زکریا. (از ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ).