زکریاؤنلغتنامه دهخدازکریاؤن . [ زَ ک َ ری یا ئو ن َ ] (ع اِ) جمع زکریا در حالت رفع. (از منتهی الارب ).
زکریاوایلغتنامه دهخدازکریاوای . [ زَ ک َ ری یا ی َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ کلمه ٔ زکریا (ممدود) در حال اضافه به یاء متکلم . (از منتهی الارب ).
زکریاویلغتنامه دهخدازکریاوی . [ زَ ک َری یا وی ی ] (ع ص نسبی ) منسوب به زکریا. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). رجوع به زکریائی شود.
زکریاوینلغتنامه دهخدازکریاوین . [ زَ ک َ ری یا ن َ ] (ع اِ) ج ِ زکریاء (ممدود) در دو حالت نصب و جر. (از منتهی الارب ).
اسرائیللغتنامه دهخدااسرائیل . [ اِ ] (اِخ ) پدر زکریاء الطیفوری متطبب است . (تاریخ الحکماء قفطی چ لیبسک ص 187).
اسحاقلغتنامه دهخدااسحاق . [ اِ ] (اِخ ) ابن اسماعیل بن عبداﷲبن زکریاء المَذْحِجی الرملی مکنی به ابویعقوب . وی در سنه ٔ288 هَ . ق . به اصفهان رفت و خضاب سرخ بکار میبرد ودر کوی قصا
ابومنصورلغتنامه دهخداابومنصور. [ اَ م َ ] (اِخ ) محمدان بن زکریاء سینی . از مردم سین اصفهان . و او قول ابن خرشید را شنیده است . (تاج العروس ).
محمدلغتنامه دهخدامحمد. [ م ُ ح َم ْ م َ ] (اِخ ) ابن زکریاء رازی . دانشمند و پزشک معروف ایرانی از مردم ری . عرب ها او را طبیب المسلمین و به مناسبت آنکه کتابهای او به زبان عربی (
زکریاوینلغتنامه دهخدازکریاوین . [ زَ ک َ ری یا ن َ ] (ع اِ) ج ِ زکریاء (ممدود) در دو حالت نصب و جر. (از منتهی الارب ).
