زوازیةلغتنامه دهخدازوازیة. [ زُ ی َ ] (ع ص ) (از «زوزی ») کوتاه درشت و فربه و بزرگ . یقال : قِدْر زوازیة؛ ای ضخمة. (منتهی الارب ) (آنندراج )(ناظم الاطباء). و رجل او قوم زوازیة؛ ای
زؤازئةلغتنامه دهخدازؤازئة. [ زُ آ زِ ءَ ] (ع ص ) دیگ بزرگ . (از اقرب الموارد). دیگ بزرگ که یک شتر گوشت پزد. (منتهی الارب ).
زازیةلغتنامه دهخدازازیة. [ ی َ ] (ع اِ) زمین درشت . || پشته ٔ خرد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || پر مرغ . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (المنجد). || اطراف پر. (اقرب الموارد)
زبازیةلغتنامه دهخدازبازیة. [ زَی َ ] (ع اِ) بدی و فساد، یقال : بینهم زبازیة؛ ای شر. (منتهی الارب ). شر میان قومی را گویند و این ماده را صاغانی آورده بدون هیچگونه بیان و ضبطی . و ج
زوزیةلغتنامه دهخدازوزیة. [ زُ وَ ی َ ] (ع ص ) (از «زوی و») دیگ بزرگ که یک شتر گوشت پزد.(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به زوازیة شود.
زوازیلغتنامه دهخدازوازی . [ زَ ] (ع اِ) ج ِ زیزاءة. (ناظم الاطباء). رجوع به زیازی و زیزاء و زیزاءة شود.
زوزیةلغتنامه دهخدازوزیة. [ زُ وَ ی َ ] (ع ص ) (از «زوی و») دیگ بزرگ که یک شتر گوشت پزد.(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به زوازیة شود.
زؤازئةلغتنامه دهخدازؤازئة. [ زُ آ زِ ءَ ] (ع ص ) دیگ بزرگ . (از اقرب الموارد). دیگ بزرگ که یک شتر گوشت پزد. (منتهی الارب ).
زازیةلغتنامه دهخدازازیة. [ ی َ ] (ع اِ) زمین درشت . || پشته ٔ خرد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || پر مرغ . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (المنجد). || اطراف پر. (اقرب الموارد)
زباذیةلغتنامه دهخدازباذیة. [ زَ ی َ ] (ع اِ) شر و بدی . یقال : بینهم زباذیة؛ ای شرّ و الصواب بالراء. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). لغتی است در زبازیه بمعنی شرّ یا مصحف زباذیه (بر
زبازیةلغتنامه دهخدازبازیة. [ زَی َ ] (ع اِ) بدی و فساد، یقال : بینهم زبازیة؛ ای شر. (منتهی الارب ). شر میان قومی را گویند و این ماده را صاغانی آورده بدون هیچگونه بیان و ضبطی . و ج