زنگیچهلغتنامه دهخدازنگیچه . [ زَ چ َ / چ ِ] (اِ مصغر) آرنج در خراسان . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). ابتدای ساعد دست . مرفق . (فرهنگ فارسی معین ).
رباط زنگیچهلغتنامه دهخدارباط زنگیچه . [ رُ زَ چ ِ ] (اِخ ) دهی است از بخش طبس شهرستان فردوس دارای 48 تن سکنه . محصول عمده ٔ آن غلات و ذرت است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).
زنگلیچهلغتنامه دهخدازنگلیچه .[ زَ گ ُ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) مصغر زنگل . زنگ خرد. جرس کوچک . (از فرهنگ فارسی معین ) (از ناظم الاطباء).
زنگیشهلغتنامه دهخدازنگیشه . [ زَ ش ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان دروفرامان بخش مرکزی شهرستان کرمانشاه است که 330 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
رباط زنگیچهلغتنامه دهخدارباط زنگیچه . [ رُ زَ چ ِ ] (اِخ ) دهی است از بخش طبس شهرستان فردوس دارای 48 تن سکنه . محصول عمده ٔ آن غلات و ذرت است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).
زنگلیچهلغتنامه دهخدازنگلیچه .[ زَ گ ُ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) مصغر زنگل . زنگ خرد. جرس کوچک . (از فرهنگ فارسی معین ) (از ناظم الاطباء).
زنگیشهلغتنامه دهخدازنگیشه . [ زَ ش ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان دروفرامان بخش مرکزی شهرستان کرمانشاه است که 330 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
پل زنگینه و چکانلغتنامه دهخداپل زنگینه و چکان . [ پ ُ ل ِ زَ ن َ وَ چ َ ] (اِخ )موضعی به هرات . (حبیب السیر چ طهران خاتمه ص 397).
تکرورلغتنامه دهخداتکرور. [ ت َ ] (اِخ ) شهری است به مغرب . (منتهی الارب ). بلادی است منسوب به قبیله ٔ سودان در اقصای جنوب مغرب و مردم آنجا شباهت فراوانی به زنگیها دارند. (از معجم