زنگیانهلغتنامه دهخدازنگیانه . [ زَ گیا ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ) مقابل رومیانه . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). سیاه و مجعد در صفت زلف و سیاه در صفت خال : اگرچه موی بودش زنگیانه چنان چون ب
زنگانهلغتنامه دهخدازنگانه . [ زَ گا ن َ / ن ِ ] (اِ) نام پرده ای است از موسیقی . (برهان ) (جهانگیری ) (غیاث ). پرده ای است از موسیقی قدیم . (فرهنگ فارسی معین ). نغمه ای از موسیقی
زنگانهلغتنامه دهخدازنگانه . [زَ گا ن َ / ن ِ ] (اِخ ) نام رودخانه ای هم هست . (برهان ) (غیاث ). بمعنی رودخانه که از پهلوی زنگان گذرد. (آنندراج ). رجوع به زنگانه و زنجان و زنجان رو
زنگانه رودلغتنامه دهخدازنگانه رود. [ زَ گا ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) نام سازیست که زنگیان در روز جنگ نوازند. (برهان ) (ازجهانگیری ) (از ناظم الاطباء). و نام سازی است که زنگیان نوازند. (ف
هندوانهفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهسیاه: ◻︎ خاقانی است هندوی آن هندُوانه‌زلف / وآن زنگیانه خال سیاه مدوّرش (خاقانی: ۲۱۹).
سوخته بیدلغتنامه دهخداسوخته بید. [ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب ) زغال بید که در پالودن بکار بوده : سوخته بید و باده بین رومی و هندویی بهم عشرت زنگیانه را برگ و نوای تازه بین . خاقانی (دیوان
تکولغتنامه دهخداتکو. [ ت َ ] (اِ) نان تنک روغنی . (برهان ) (انجمن آراء) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). نان تنکی را گویند که روغن در خمیر آن کرده بپزند. (فرهنگ جهانگیری ) (فرهنگ رشی
رومیانهلغتنامه دهخدارومیانه . [ ن َ / ن ِ ] (ص ، ق ) همانند مردم روم . همچون رومیان . رومی . || به طور و به طرز رومی . (ناظم الاطباء) : رومیانه روی دارد زنگیانه زلف و خال چون کمان
عتیبلغتنامه دهخداعتیب . [ ع ِ ] (ع اِمص ) ممال ِ عتاب : در یک سخن آن همه عتیبش بین در یک نظر آن همه فریبش بین . خاقانی (دیوان چ سجادی ص 654).خواجه کز مهر با شکیب آمدباسهی سرو در
