زنگلیچهلغتنامه دهخدازنگلیچه .[ زَ گ ُ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) مصغر زنگل . زنگ خرد. جرس کوچک . (از فرهنگ فارسی معین ) (از ناظم الاطباء).
زنگیچهلغتنامه دهخدازنگیچه . [ زَ چ َ / چ ِ] (اِ مصغر) آرنج در خراسان . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). ابتدای ساعد دست . مرفق . (فرهنگ فارسی معین ).
زنگولهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. زنگ کوچک کروی شکل که به پای کودکان یا گردن چهارپایان می‌بندند؛ زنگ؛ زنگلیچه؛ ژنگله؛ زنگدان؛ ژنگدان.۲. (موسیقی) [قدیمی] از آوازهای موسیقی قدیم.
زنگیچهلغتنامه دهخدازنگیچه . [ زَ چ َ / چ ِ] (اِ مصغر) آرنج در خراسان . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). ابتدای ساعد دست . مرفق . (فرهنگ فارسی معین ).
رباط زنگیچهلغتنامه دهخدارباط زنگیچه . [ رُ زَ چ ِ ] (اِخ ) دهی است از بخش طبس شهرستان فردوس دارای 48 تن سکنه . محصول عمده ٔ آن غلات و ذرت است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).
زنگله شادروانلغتنامه دهخدازنگله شادروان . [زَ ؟ ] (اِخ ) نام پهلوانی ایرانی . (از شرح اسکندرنامه از آنندراج ) (غیاث ). رجوع به زنگه ٔ شاوران شود.