زنگاریلغتنامه دهخدازنگاری . [ زَ ] (ص نسبی ) برنگ زنگار. (ناظم الاطباء). زنجاری . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). منسوب به زنگار. (فرهنگ فارسی معین ) : خلقانش کرد جامه ٔزنگاری این تند
زنگاریفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. رنگ سبز مایل به آبی.۲. (صفت نسبی) هرچیزی که رنگ آن شبیه زنگار یا مس زنگ‌زده باشد؛ به رنگ زنگار؛ سبزرنگ.۳. (صفت نسبی) [قدیمی] زنگ‌زده.
چشمه ٔ زنگاریلغتنامه دهخداچشمه ٔ زنگاری . [ چ َ/ چ ِ م َ / م ِ ی ِ زَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آسمان .(مجموعه ٔ مترادفات ص 10). کنایه از آسمان نیلگون .
خیمه ٔ زنگاریلغتنامه دهخداخیمه ٔ زنگاری . [ خ َ / خ ِ م َ / م ِ ی ِ زَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از آسمان . (ناظم الاطباء) (برهان قاطع).
خط زنگاریلغتنامه دهخداخط زنگاری . [ خ َطْ طِ زَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خط سبزرنگ . کنایه از موی تازه بردمیده ٔ صورت : لطیفه ایست نهانی که عشق از او خیزدکه نام آن نه لب لعل و خط زن
چشمه ٔ زنگاریلغتنامه دهخداچشمه ٔ زنگاری . [ چ َ/ چ ِ م َ / م ِ ی ِ زَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آسمان .(مجموعه ٔ مترادفات ص 10). کنایه از آسمان نیلگون .
خیمه ٔ زنگاریلغتنامه دهخداخیمه ٔ زنگاری . [ خ َ / خ ِ م َ / م ِ ی ِ زَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از آسمان . (ناظم الاطباء) (برهان قاطع).
خط زنگاریلغتنامه دهخداخط زنگاری . [ خ َطْ طِ زَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خط سبزرنگ . کنایه از موی تازه بردمیده ٔ صورت : لطیفه ایست نهانی که عشق از او خیزدکه نام آن نه لب لعل و خط زن
مورلغتنامه دهخدامور. (اِ) زنگاری که در جرم آهن کار کند و به صیقل برطرف نگردد.(ناظم الاطباء) (از فرهنگ جهانگیری ) (از آنندراج ) (از برهان ). || کنایه از حقیر و ضعیف است و ناتوان