زمین بایرگویش اصفهانی تکیه ای: zemin veher طاری: zimin-e bâyer طامه ای: zemin-e ve:er طرقی: zimin-e bâyer کشه ای: zimin-e bâyer نطنزی: zemin-e bâyer
زمین بایرگویش خلخالاَسکِستانی: bâyir دِروی: bâyir شالی: bâyəra zami کَجَلی: čöher کَرنَقی: čoər کَرینی: kalâ zami کُلوری: kalâ zami گیلَوانی: kâlâ zami لِردی: kalâ zami
زمینِ بایرگویش کرمانشاهکلهری: makâl̆/ kât گورانی: makâl̆/ kât سنجابی: makâl̆/ kât کولیایی: makâl̆/ kât زنگنه‌ای: kât/ yazd جلالوندی: kât/ yazd زوله‌ای: makâl̆/ kât/ کاکاوندی: makâl̆/
بارلغتنامه دهخدابار. (اِ) پشته ٔ قماش و خروار و آنچه بر پشت توان برداشت . (برهان ). پشتواره است و آن پشته ها باشد کوچک از هیزم و علف و غیره که بر پشت بندند. کاره . (برهان : کار
ارزانیلغتنامه دهخداارزانی . [ اَ ](ص نسبی ) (در پهلوی : ارژانیک ) منسوب به ارزان . ارزنده . (رشیدی ) : گه ِ رفتن صفاهان داد آنراکه ارزانی است بختش صد جهان را. (ویس و رامین ).به دل
ایرانلغتنامه دهخداایران . (اِخ ) پهلوی ، «اِران » . به کشور ایران در عهد ساسانی «اران شتر» میگفتند. در عصر هخامنشی ایی ریا نام قوم ایرانی بود و این کلمه را نام قوم اُسِّت ِ قفقاز
مرغلغتنامه دهخدامرغ . [ م َ ] (اِ) فریز است و آن نوعی ازسبزه باشد که حیوانات چرنده آن را به رغبت تمام خورند و آن زیاده از نیم شبر از زمین بلند نشود. و بغایت سبز و خرم و درهم رو