زلیفلغتنامه دهخدازلیف . [ زَ ] (اِ) ترس و وهم . (برهان ). ترس و بیم . (فرهنگ جهانگیری ). ترس . بیم . هول . هراس . (ناظم الاطباء). زلیفن . (فرهنگ فارسی معین ). بمعنی بیم و تهدید
زلیفلغتنامه دهخدازلیف . [ زَ ] (ع ص ) پیش درآینده از جایی به جایی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
ظلیفلغتنامه دهخداظلیف . [ ظَ ] (ع ص ، اِ) بدحال . || خوار. ذلیل . || جای سخت . || کار دشوار. || بلای شدید. || سختی و درشتی . || بُن گردن . ج ، ظُلف ، ظُلُف . || ظلیف النفس ؛نزه
ظلیفلغتنامه دهخداظلیف . [ ظُ ل َ ] (اِخ ) موضعی است درشعر عبیدبن ایوب اللص ّ آنجا که میگوید : ألا لیت شعری هل تغیربعدناعن العهد قارات الظلیف الفواردو هل رام عن عهدی وُدَیْک ٌ م
زلیفنلغتنامه دهخدازلیفن . [ زِ / زَ ف َ ] (اِ) تهدید بود یعنی ترسانیدن . (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 360). تهدید کردن . ترسانیدن . (برهان ) (آنندراج ). تهدید و تخویف و سبب ترسیدن شدن
زلیفیلغتنامه دهخدازلیفی . [ زَ ] (اِ) ترس . خوف . بیم . هراس . (ناظم الاطباء). رجوع به زلیف و زلفین شود.
زلیفنفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. ترس؛ بیم: ◻︎ از لب تو مر مرا هزار امید است / وز سر زلفین هزار زلیفن (فرخی: ۲۶۹).۲. تهدید.۳. کینه.
ﺯﻟﻔﺎواژه‌نامه آزادزُلفا:(زلف موی بلندِ سر، گیسو + الف (پسوند نسبت)) ؛ منسوب به زلف. || (به مجاز) زیبایی زلف معشوق. || (در عربی، زلفی) نزدیکی و منزلت و قربَت.
زلیفیلغتنامه دهخدازلیفی . [ زَ ] (اِ) ترس . خوف . بیم . هراس . (ناظم الاطباء). رجوع به زلیف و زلفین شود.
زلیفنلغتنامه دهخدازلیفن . [ زِ / زَ ف َ ] (اِ) تهدید بود یعنی ترسانیدن . (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 360). تهدید کردن . ترسانیدن . (برهان ) (آنندراج ). تهدید و تخویف و سبب ترسیدن شدن
زلیفنفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. ترس؛ بیم: ◻︎ از لب تو مر مرا هزار امید است / وز سر زلفین هزار زلیفن (فرخی: ۲۶۹).۲. تهدید.۳. کینه.
زلفلغتنامه دهخدازلف . [ زَ ] (ع مص ) پیش شدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). زَلَف . زَلیف . تقدم و تقرب . (اقرب الموارد). || (اِ)نزدیکی و منزلت . (منتهی الارب ) (آ
