زلوقلغتنامه دهخدازلوق . [ زَ ] (ع ص ، اِ) شتر ماده ٔ تیزرفتار. رجوع به زلوخ شود. || عقبه ٔ دور و دراز. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به زلو
زلوغلغتنامه دهخدازلوغ . [ زُ ] (ع مص ) برآمدن آفتاب . || بلند گردیدن آتش . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
زَلَقاًفرهنگ واژگان قرآنزمين صاف و همواري که نه گياه در آن باشد نه چيز ديگر ، و اصل آن از زلق به معناي زمين ليز گرفته شده که پاي آدمي بر آن استوار نميماند .
زَهُوقاًفرهنگ واژگان قرآنهلاکت وبطلان(کلمه زهوق به معناي خروج به سختي ، و اصل آن بطوري که گفتهاند به معناي بيرون آمدن جان و مردن است )
زَلَقاًفرهنگ واژگان قرآنزمين صاف و همواري که نه گياه در آن باشد نه چيز ديگر ، و اصل آن از زلق به معناي زمين ليز گرفته شده که پاي آدمي بر آن استوار نميماند .
زَهُوقاًفرهنگ واژگان قرآنهلاکت وبطلان(کلمه زهوق به معناي خروج به سختي ، و اصل آن بطوري که گفتهاند به معناي بيرون آمدن جان و مردن است )
