زله

zalle

معنی

حشره‌ای سبزرنگ شبیه ملخ که بیشتر در غله‌زار یافت می‌شود و صدای بلندی ایجاد می‌کند؛ جرواسک؛ چزد؛ زانه: ◻︎ بانگ زله کرد خواهد کرّ گوش / وایچ ناساید به گرما از خروش (رودکی: ۵۳۳).

مترادف

بستوه، بیچاره، خسته، درمانده، مستاصل

جست‌وجوی دقیق

زله

لغت‌نامه دهخدا

زله . [ زَ ل َه ْ ] (ع اِ) غم و اندوه که به ذات کسی برسد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

زله

لغت‌نامه دهخدا

زله . [ زَ ل َه ْ ] (ع مص ) زله زلهاً (بالتحریک )؛ طمع کردن . (از ذیل اقرب الموارد).

زله

لغت‌نامه دهخدا

زله . [ زَل ْ ل َ / ل ِ / زِل ْ ل َ / ل ِ ] (اِ) پرنده ای است به گرمای صعب بانگ بردارد، بانگی تیز و او چند ناخنی باشد. و چزد نیز خوانندش . (لغت فرس اسدی چ اقبال ص <span class

زله

لغت‌نامه دهخدا

زله . [ زَل ْه ْ ] (ع اِ) شکوفه و ریحان . || حسن و خوبی شکوفه و ریحان . || سنگی که بر آن آبکش ایستاده شود. || سرگشتگی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

زله

لغت‌نامه دهخدا

زله . [ زِل ْ ل َ / ل ِ ] (اِ) در تداول ، بمعنی ستوه و عجز می آید.- زله آمدن ؛ به ستوه آمدن . عاجز شدن . به تنگ آمدن . زله شدن . بجان آمدن .- زله آوردن ؛ عاجز کردن . به تنگ آوردن . به

جست‌وجوی هم‌آوا

زلح

لغت‌نامه دهخدا

زلح . [ زَ ] (ع مص ) چشیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (آنندراج ). || (ص ) باطل و هیچکاره . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). باطل . (اقرب الموارد).

زلح

لغت‌نامه دهخدا

زلح . [ زُ ل ُ ] (ع اِ) کاسه های بزرگ فراخ . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).

زلع

لغت‌نامه دهخدا

زلع. [ ] (ع مص ) بلعیدن . (از دزی ج 1 ص 599). رجوع به همین کتاب شود.

زلع

لغت‌نامه دهخدا

زلع. [ زَ ] (ع مص ) ربودن چیزی را به فریب . || سوختن پای کسی را به آتش . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || خارج کردن آب از چاه . (از اقرب الموارد). || شکافته شدن قدم و پشت دست .(از تاج المصادر بیهقی ). شکافته شدن ظاهر و باطن قدم و شکافته شدن

زلع

لغت‌نامه دهخدا

زلع. [ زَ ل َ ] (ع اِمص ) کفتگی پای و ظاهر پنجه یا شکافتگی پوست . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || کفتگی باطن قدم . (ناظم الاطباء). رجوع به ماده ٔ قبل شود.

جست‌وجوی مشابه

زلهب

لغت‌نامه دهخدا

زلهب . [ زَ هََ ] (ع ص ) مرد سبک ریش و سبک گوشت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) ( از اقرب الموارد).

قره زله

لغت‌نامه دهخدا

قره زله .[ ق َ رَ زَ ل َ / ل ِ ] (از ترکی ، اِ مرکب ) قره میخ . گونه ای است از درخت تنگرس که در هرزویل آن را قره زله خوانند. (جنگل شناسی ج 1 ص 261). رجوع به قره میخ شود.

دار زله

گویش مازنی

برفی که روی شاخه های درخت بماند و یخ بزند

زیک زله

گویش مازنی

۱کم جرأت ۲ترسو

زیگ زله

گویش مازنی

ترسو

جست‌وجوی متن

لیزی

دیکشنری فارسی به عربی

زلة

سرخوری

دیکشنری فارسی به عربی

زلة

تکه کاغذ

دیکشنری فارسی به عربی

زلة

زیر پیراهنی

دیکشنری فارسی به عربی

زلة

ملا فه

دیکشنری فارسی به عربی

زلة

جست‌وجوی هم‌آغاز

زلهب

لغت‌نامه دهخدا

زلهب . [ زَ هََ ] (ع ص ) مرد سبک ریش و سبک گوشت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) ( از اقرب الموارد).

زله باد بدائن

گویش مازنی

زهره ترک شدن

زله بویئن

گویش مازنی

۱بیزار شدن ۲خسته شدن

زله ترک

گویش مازنی

۱از اندوه و ترس مردن ۲دق کردن ۳خیلی ترسیدن

زله چشم

گویش مازنی

نگاه خشم آلود

جست‌وجوی هم‌قافیه

خزله

لغت‌نامه دهخدا

خزله . [ خ ُ زَ ل َ ] (ع ص ) کسی که شخصی را از آنچه می خواهد منع کند. (از منتهی الارب ).

خزله

لغت‌نامه دهخدا

خزله . [ خ ُ ل َ ] (ع اِمص ) شکستگی پشت . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || افکندن الف از متفاعلن و ساکن شدن تای آن . (از ناظم الاطباء).

خزله

لغت‌نامه دهخدا

خزله . [خ َ زَ ل َ ] (ع اِ) ج ِ خازل . (یادداشت بخط مؤلف ).

گوزله

لغت‌نامه دهخدا

گوزله . [ گ ُ زُ ل َ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان پشت آربابا از بخش بانه ٔ شهرستان سقز واقع در 20000 گزی شمال باختر بانه که دارای 20 تن سکنه است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5</

گویزله

لغت‌نامه دهخدا

گویزله . [ گ ُ ل َ / ل ِ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان پهلوی دژ بخش بانه شهرستان سقز. واقع در 12هزارگزی جنوب خاوری بانه . سکنه ٔ آن 40 تن است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج <

ترجمه مقاله