زلایف الملوکلغتنامه دهخدازلایف الملوک . [ زَ ی ِ فُل ْ م ُ ] (ع اِ مرکب ) نوعی از ابرون است که حی العالم باشد و به فارسی زلف عروسان نامند. (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). رجوع به زلف عروسان و تاج
زایفلغتنامه دهخدازایف . [ ی ِ ] (ع ص ) زائف . درهم پست مردود و مغشوش . (تاج العروس ) (اقرب الموارد). درهم ناسره . (ناظم الاطباء) (دهار). || کاسد مقابل رایج . ج ، زیّف و آنرا زیف
زلیفلغتنامه دهخدازلیف . [ زَ ] (اِ) ترس و وهم . (برهان ). ترس و بیم . (فرهنگ جهانگیری ). ترس . بیم . هول . هراس . (ناظم الاطباء). زلیفن . (فرهنگ فارسی معین ). بمعنی بیم و تهدید
زلیفلغتنامه دهخدازلیف . [ زَ ] (ع ص ) پیش درآینده از جایی به جایی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
زلایف الملوکلغتنامه دهخدازلایف الملوک . [ زَ ی ِ فُل ْ م ُ ] (ع اِ مرکب ) نوعی از ابرون است که حی العالم باشد و به فارسی زلف عروسان نامند. (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). رجوع به زلف عروسان و تاج
تاج خروسلغتنامه دهخداتاج خروس . [ خ ُ ] (اِ مرکب ) گلی است که برگهای کلفت و قرمز مثل تاج ِ خروس دارد و نام دیگرش بستان افروز و عبهر است . (فرهنگ نظام ). گلی است سرخ رنگ که در دیارما
قدح مریملغتنامه دهخداقدح مریم . [ ق َ دَ ح ِ م َ ی َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گیاهی است دوائی که برگ و بیخ آن سنگ مثانه رابریزاند و بول براند و آن نوعی از حی العالم است و آن را زل
زایفلغتنامه دهخدازایف . [ ی ِ ] (ع ص ) زائف . درهم پست مردود و مغشوش . (تاج العروس ) (اقرب الموارد). درهم ناسره . (ناظم الاطباء) (دهار). || کاسد مقابل رایج . ج ، زیّف و آنرا زیف
زلیفلغتنامه دهخدازلیف . [ زَ ] (ع ص ) پیش درآینده از جایی به جایی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).