زقلغتنامه دهخدازق . [ زَق ق ] (ع مص ) سرگین انداختن مرغ و جز آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). || چینه دادن مرغ ، بچه را به منقار. (تاج المصا
زقلغتنامه دهخدازق . [ زِق ق ] (ع اِ) خیک می و جز آن . (دهار). خیک یا پوستی است برای شراب و جز آن که موی آن رابریده باشند نه برکندیده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج )
زقلغتنامه دهخدازق . [ زُ ق ق ] (ع اِ) می . ج ، زَقَقَة. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || ج ِ زُقَّة. (اقرب الموارد).
زغلغتنامه دهخدازغ . [ زُغ غ ] (ع اِ) گند بغل سیاهان یا عام است . (منتهی الارب ) (آنندراج ). گند بغل و گند بغل سیاهان . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
زق زقلغتنامه دهخدازق زق . [ زِ زِ ] (اِ صوت ) آواز زاری بریده بریده ٔ کودک . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
زق زقلغتنامه دهخدازق زق . [ زُ زُ ] (اِ) زغزغ و احساس ناملایم در زخم و جای سوختگی . (ناظم الاطباء). با کردن و افتادن صرف شود: از بس آب سرد بود که دستهام به زق زق افتاد. (یادداشت
زقانلغتنامه دهخدازقان . [ زُق قا ] (ع اِ) ج ِ زِق ّ و زُقاق . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به این دو کلمه شود.
زقولغتنامه دهخدازقو. [ زَق ْوْ ] (ع مص ) بانگ کردن کوف . (تاج المصادر بیهقی ). بانگ کردن بوم نر. (آنندراج ) زُقاء. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به زقاء شود.
