زردمةلغتنامه دهخدازردمة. [ زَ دَ م َ ] (ع اِ) سرحلقوم و تندی آن یا جای فروبردن از گلو. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
زردمةلغتنامه دهخدازردمة. [ زَ دَ م َ ] (ع مص ) خبه کردن کسی را یا فشردن گلوی وی را. (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || به گلو فروبردن چیزی را. (
زردمهلغتنامه دهخدازردمه . [ زَ دَ م ِ ] (اِ) زردم . طعامی که برای سفر به جلدی و چابکی تهیه کنند. (ناظم الاطباء). رجوع به زردم شود.
زردمهلغتنامه دهخدازردمه . [ زَ دَ م ِ ] (اِ) زردم . طعامی که برای سفر به جلدی و چابکی تهیه کنند. (ناظم الاطباء). رجوع به زردم شود.
زردبةلغتنامه دهخدازردبة. [ زَ دَ ب َ ] (ع اِ) عمل خفه کردن . (ناظم الاطباء).قال ابوبکر و یقال : زردمه و زردبه ؛ اذا عصر حلقه . قال : و کان ابوحاتم یقول : الزردمة بالفارسیة «الدمه
زردابلغتنامه دهخدازرداب . [ زَ ] (اِ مرکب ) نام خلطی است که به عربی صفرا گویند.(برهان ) (آنندراج ). آب زردرنگ و خلط و صفرا. (ناظم الاطباء). (از: زرد + آب ، آب زردرنگ ). (حاشیه ٔ
