زداییدنلغتنامه دهخدازداییدن . [ زِ / زُ / زَ دَ ] (مص ) دور کردن و ازاله ٔ چیزی از چیزی دیگر یا از کسی : از بخشش تو عالم پر جعفری و رکنی وز خلعت تو گیتی پر رومی و بهایی مردی همی نمایی گیتی همی
زدودنلغتنامه دهخدازدودن . [ زِ / زُ دو دَ ] (مص ) بمعنی ازاله کردن و پاک ساختن باشد عموماً، چنانکه دل را از غم و آئینه و شمشیر و امثال آن را از زنگ و اعضاء را از چرک و ملک را از فتنه . (برهان ) (از ناظم الاطباء). زنگ از چیزی دور کردن و صاف و روشن کردن آئینه و
زداییدنیلغتنامه دهخدازداییدنی . [ زِ / زُ / زَ دَ ](ص لیاقت ) زایل شدنی . سزاوار محو شدن . قابل ازاله .
زدایندگیلغتنامه دهخدازدایندگی . [زِ / زُ / زَ ی َ دَ / دِ ] (حامص ) اسم است از زداییدن . زدایش . رجوع به زدودن ، زداییدن و زداینده شود.
زدایانیدنلغتنامه دهخدازدایانیدن . [ زِ / زُ / زَ دَ ] (مص ) به زداییدن و زدودن واداشتن دیگری را. (از فرهنگ شعوری ). زدودن کنانیدن و زداییدن فرمودن . (ناظم الاطباء).
بزداییدهلغتنامه دهخدابزداییده . [ ب ِ زَ / زِ / زُ / ب ِزْ دَ /دِ ] (ن مف ) (از: ب + زداییده ) زدوده شده . زدوده . زداییده شده . رجوع به زدودن و زداییدن و بزدایی
زداییدنیلغتنامه دهخدازداییدنی . [ زِ / زُ / زَ دَ ](ص لیاقت ) زایل شدنی . سزاوار محو شدن . قابل ازاله .
بزداییدنلغتنامه دهخدابزداییدن . [ ب ِ زَ / زِ / زُ / ب ِزْ دَ ] (مص ) (از: ب + زداییدن ) بزدائیدن . بزدودن . زنگ از آینه و تیغ و امثال آن دور کردن . (شرفنامه ٔ منیری ). پاک کردن زنگ از روی آیینه
