زآطلغتنامه دهخدازآط. [ زِ] (ع مص ) سخت بانگ و خروش کردن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ). || (اِ) زنگله ای است که بر اسب و شتر آویزند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). ی
زاطیالغتنامه دهخدازاطیا. (اِخ ) نام موضعی است و از آنجا است زاطی . (از انساب سمعانی ). و رجوع به زاطی شود.
راز خواندنلغتنامه دهخداراز خواندن . [ خوا / خا دَ ] (مص مرکب ) کنایه از راز دانستن و راز دریافتن . (آنندراج ). فهم اسرار کردن . دریافتن رازها : هر آنکه راز دو عالم زخط ساغر خواندرموز
نامی سبزواریلغتنامه دهخدانامی سبزواری . [ ی ِ س َ ] (اِخ ) در قرن نهم میزیسته است و تفنن را شعری میگفته . امیر علیشیر نوائی وی را چنین توصیف کرده است : در صنعت خط و انشا بی مثل و نظیر ا
محورلغتنامه دهخدامحور. [ م ِح ْ وَ ] (ع اِ) آنچه گرد خود گردد. تیر چرخ دلو. تیر هر چرخ که چرخ بدان گردد از آهن باشد یا از چوب . قعو، محور آهنی . (منتهی الارب ). || آهن که در میا
ماهلغتنامه دهخداماه . (اِخ ) قمر. (فرهنگ رشیدی ) (از فرهنگ جهانگیری ). بمعنی نیر اصغر است که عربان قمر خوانند. (برهان ). قمر را گویند و به زبان دری و تبری مونک و مانک گویند. (ا
