زبانیهلغتنامه دهخدازبانیه . [ زَ ی َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ زبنیة و زبنی ، کسانی که مردم را میرانند. (از لسان العرب ). ج ِ زبنیة. (ناظم الاطباء). ج ِ زبانیة و زبان و زابن و زبنی است . (
زبانیهفرهنگ انتشارات معین(زَ یَ یا یِ) [ ع . زبانیة ] (اِ.) جِ زبنیه . 1 - سرکشان . 2 - مردم سخت و درشت . 3 - سرهنگان . 4 - بعضی از ملائکه را بدین نام خوانده اند به سبب آن که دوزخیان ر
زبانیفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده= زبانیه: ◻︎ پس بفرمود تا زبانی زشت / سوی دوزخ دواندش ز بهشت (نظامی۴: ۷۲۲)
زبانیگانلغتنامه دهخدازبانیگان . [ زَ ] (اِ) ج ِ زبانیه : خواهند تا بروند. زبانیگان به این مقامعآهن بکوبند ایشان را. (تفسیر ابوالفتوح ج 3 ص 590).
زبانهلغتنامه دهخدازبانه . [ زَ ن َ /ن ِ ] (ع اِ) زبانیة. دوزخبان : و خداوند در زیر ثری دوزخ را بیافرید و دوزخ ... نوزده زبانه بیافرید و در امر فرمان مالک کرد. (قصص الانبیاء ص 5).
زبانیلغتنامه دهخدازبانی . [ زَ نی ی ] (ع اِ) بگفته ٔ بعضی واحد زبانیة. برخی نیز واحد زبانیه را زابن و بعضی دیگر زبنیه (مثل عفریه ) دانسته اند اما عرب این سخنان را نمیشناسد و زبان
چارزبانیلغتنامه دهخداچارزبانی . [ زَ ] (اِ مرکب ) کنایه از چار عناصر است که به چار زبانیه ٔ دوزخ تشبیه شده است . (انجمن آرای ناصری ) : اسیر طبعمخالف مدار جان و خردزبون چارزبانی مکن
