زبانه برزدنلغتنامه دهخدازبانه برزدن . [ زَ ن َ ب َ زَ دَ ] (مص مرکب ) (...آفتاب ): شعله و نور افشاندن طلوع پرتو آفتاب . پدید آمدن شفق . آفتاب زدن : چو برزد زبانه ز کوه آفتاب سر نامدارا
زبان برزدنلغتنامه دهخدازبان برزدن . [ زَ ب َ زَ دَ ] (مص مرکب ) همچون زبان برآوردن . (خلاصه ٔ بهارعجم ) (آنندراج ). رجوع به ترکیب ذیل شود.
زبانهلغتنامه دهخدازبانه . [ زَ ن َ / ن ِ ] (اِ) رشتها را می گویند که در شاهین ترازو بسته باشد و طرف زبانه آنجا که رشتها با هم آمده باشد برکنار شاهین . (ترجمه ٔ صور الکواکب نسخه ٔ
دملغتنامه دهخدادم . [ دَ ] (اِ) نفس . (شرفنامه ٔ منیری ) (غیاث ) (لغت محلی شوشتر، خطی ) (دهار) (منتهی الارب ). نفس و هوایی که به واسطه ٔ حرکات آلات تنفس در شش داخل می شود و از
زبان برزدنلغتنامه دهخدازبان برزدن . [ زَ ب َ زَ دَ ] (مص مرکب ) همچون زبان برآوردن . (خلاصه ٔ بهارعجم ) (آنندراج ). رجوع به ترکیب ذیل شود.
گمانی بردنلغتنامه دهخداگمانی بردن . [ گ ُ ب ُ َد ] (مص مرکب ) در شک قرار گرفتن . گمان بردن . خیال کردن : وگر بردباری ز حد بگذرددلاور گمانی بسستی برد. فردوسی .وگر شهریارت بود دادگرتو ب
انقاضلغتنامه دهخداانقاض . [ اِ ] (ع مص ) زبان بکام چسبیده بانگ برزدن ستور را. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || بانگ کردن عقاب و چوزه ٔ مرغ و بندِ اندام . (م
زبانه زدنلغتنامه دهخدازبانه زدن .[ زَ ن َ / ن ِ زَ دَ ] (مص مرکب ) شعله ور شدن . زبانه کشیدن آتش . اِضطِرام . اِلتِظاء. (منتهی الارب ) (زوزنی ). اِلتِهاب . (منتهی الارب ). تَضَرﱡم .