زادسرولغتنامه دهخدازادسرو. [ س َرْوْ ] (اِ مرکب ) مخفف آزادسرو است که سرو آزاد باشد. (برهان قاطع) (آنندراج ) : یکی مرد شد چون یکی زادسروبرش کوه سیم ومیانش چو غرو. فردوسی .هر یکی ب
زادسروفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهسرو آزاد: ◻︎ هریکی با قامتی چون زادسرو / هریکی با چهره‌ای چون ارغوان (فرخی: ۲۶۲).
سروفرهنگ انتشارات معین(سَ رْ) [ په . ] (اِ.) درختی است مخروطی شکل که در نواحی کوهستانی شمالی ایران می روید. سرو آزاد، سرو سهی ، سرو ناز و زادسرو هم گفته اند.
بررستنلغتنامه دهخدابررستن . [ ب َرْ، رُ ت َ ] (مص مرکب ) روییدن . برستن . رستن : ببالای بررسته چون زادسروی بروی دل افروز چون بوستانی . فرخی .نشنیده ای که زیر چناری کدوبنی بر رست و
نوانیلغتنامه دهخدانوانی . [ ن َ وا ] (حامص ) نوان بودن . رجوع به نوان شود. || ناتوانی : بر حسرت شاخ گل در باغ گوا شدبیچارگی و زردی و کوژی و نوانیش . ناصرخسرو.- نوانی گرفتن ؛ خمی
زادلغتنامه دهخدازاد. (مص مرخم ) بمعنی زائیدن باشد. (برهان قاطع) (فرهنگ رازی ). زادبوم ؛ وطن . رجوع به زادبوم شود. || مخفف زاده . زائیدن . (برهان قاطع) (آنندراج ) (شرفنامه ٔ منی
رادمردیلغتنامه دهخدارادمردی . [ م َ ] (حامص مرکب ) عمل رادمرد. کریم طبعی . بخشندگی . جوانمردی . آزادمردی : سوی مرزدارانش نامه نوشت که خاقان ره رادمردی بهشت . دقیقی .رادمردی به دهر