لغتنامه دهخدا
درینگ . [ دِ ] (اِصوت ) حکایت یک بارآواز برخورد چیزی به چیزی فلزی یا شیشه ای یا طنین شکستن ناگهانی جسمی شیشه ای یا بلوری . آوازی که ا ز تصادم مضارب یا ناخن با ساز ایجاد شود. جرینگ .- درینگ درینگ ؛ حکایت مکرر آواز برخورد چیزی به جسمی فلزی یا شیشه ا
