لغتنامه دهخدا
رفعت . [ رِ ع َ ] (اِخ ) یا رفعت لکهنوی . میکولال . از گویندگان هند بود و در لکهنو سکنی داشت و شاگرد نذیر علی نذیر بود. ابیات زیر ازوست :هست چندانکه اجتناب مرایار هردم دهد شراب مرابس که در کوه ودشت می گردم داد دیوانه او خطاب مراهمه شب ناله وفغان کردم ب