روشنگرلغتنامه دهخداروشنگر. [ رَ / رُو ش َ گ َ ] (ص مرکب ) صیقل و جلا دهنده . (ناظم الاطباء). زداینده . آنکه آهن صیقلی و روشن کند. صقال . جلاء. که زنگ از شمشیر و آینه بزداید. شحاذ.
روشنگرفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. روشن‌کننده؛ برافروزنده.۲. [مجاز] برطرف‌کنندۀ ابهام؛ مفسر؛ تفسیرکننده.۳. [قدیمی] جلادهنده؛ صیقل‌گر: ◻︎ تا تیغ آفتاب چو روشنگری مقیم / بر روی چرخ آینه‌کردار می
مُبْصِراًفرهنگ واژگان قرآنروشنگر - نور دهنده - درخشنده - واضح و روشن - آنچه سبب بينايي مي شود - بينا كننده (اسم فاعل از مصدر ابصار)
مُبْصِرَةًفرهنگ واژگان قرآنروشنگر - نور دهنده - درخشنده - واضح و روشن - آنچه سبب بينايي مي شود - بينا كننده (اسم فاعل از مصدر ابصار)