روبعلغتنامه دهخداروبع. [ رَ ب َ ] (ع ص ) ضعیف و فرومایه . (منتهی الارب ). ناتوان و پست . (از اقرب الموارد). || ناقص الخلقة. (لسان العرب ) (از معجم متن اللغة).
روبالغتنامه دهخداروبا. (اِ) بمعنی روباه تربک است که به عربی عنب الثعلب خوانند. (برهان قاطع) (آنندراج ). تاجریزی . عنب الثعلب . (ناظم الاطباء). حب الفنا. (از برهان قاطع ذیل روباه
روبعةلغتنامه دهخداروبعة. [ رَ ب َ ع َ ] (ع ص ) کوتاه بالا. و صاحب صحاح به زای معجمه گفته . (منتهی الارب ). رجوع به زوبعة شود. || کوتاه قامت حقیر. (از معجم متن اللغة) (از لسان الع
ربعگویش اصفهانی تکیه ای: čârak / čâryak طاری: čârak / divisobanǰâh طامه ای: rob / ičârom طرقی: čârak کشه ای: čârak / rob نطنزی: ye(k)čârom
روبعةلغتنامه دهخداروبعة. [ رَ ب َ ع َ ] (ع ص ) کوتاه بالا. و صاحب صحاح به زای معجمه گفته . (منتهی الارب ). رجوع به زوبعة شود. || کوتاه قامت حقیر. (از معجم متن اللغة) (از لسان الع
زوبعلغتنامه دهخدازوبع. [ زَ ب َ ] (ع ص ) مرد کوتاه بالا. (منتهی الارب ) (آنندراج ). قصیر و حقیر. (اقرب الموارد). هذا ما فی الصحاح و قال فی القاموس : «الروبع»؛ القصیر الحقیر بالر
ضعیفلغتنامه دهخداضعیف . [ ض َ ] (ع ص ) سست . (منتهی الارب ) (منتخب اللغات ) (مهذب الاسماء). ناتوان . (منتهی الارب ) (منتخب اللغات ). نزیف . (دهار). ضعضاع . خَوّار. مسخول . روبع.
