رواسلغتنامه دهخدارواس . [ رَ ] (اِ) رستنیی باشد و آن بیشتر در آبهای ایستاده روید و به عربی جرجیرالماء و کرفس الماء خوانند. (برهان قاطع). کرفس آبی . بلاغ اوتی . (ناظم الاطباء) (آنندراج ). اسم نبطی قرةالعین است . (فهرست مخزن الادویه ). رجوع به قرةالعین و جرجیرالماء و ماده ٔ بعد شود.
رواسلغتنامه دهخدارواس . [ رَوْ وا ] (اِخ ) ابوبکر محمدبن الفضل بن محمدبن جعفربن الصالح الرواس ، معروف به میرک بلخی . از مفسران است و کتاب تفسیر الکبیر از اوست . از ابوالحسین احمدبن محمدبن نافع و محمدبن علی بن عنبسة روایت کند. وی بسال 415 یا <span class="hl" d
رواسلغتنامه دهخدارواس . [ رَوْ وا ] (از ع ، ص ، اِ) صاحب آنندراج آرد: صحیح به همزه ٔ مشدد است و به واو خطاست . (آنندراج ). مصحف رَاءّس [ به همزه ٔ مشدده ] است که بمعنی سَرفروش است . (از منتهی الارب ). بائعالرؤوس . (تاج العروس ) (اقرب الموارد) (معجم متن اللغة ذیل رأاس ). کله فروش . (آنندراج
رواسلغتنامه دهخدارواس . [ رِ ] (اِ) ریباس . (شعوری ) (از اشتینگاس ) (ناظم الاطباء). ریواس . رجوع به ریباس و ریواس و ماده ٔ قبل شود.
رواسلغتنامه دهخدارواس . [ رُوْ وا ] (اِخ ) سیدمحمدمهدی بن علی رفاعی حسینی بغدادی صیادی ، مشهور به رواس و ملقب به بهاءالدین . از افاضل عرفای قرن سیزدهم هجری است . وی در سیزده سالگی پس از وفات پدر به حجاز رفت و در مکه و مدینه مقدمات علوم را بیاموخت و بسن هیجده برای تکمیل تحصیلات و معلومات به مص
روائسلغتنامه دهخداروائس . [ رَ ءِ ] (ع ص ، اِ) اعلای رودبارها و واحد آن رَئیسة است . (از منتهی الارب )(از اقرب الموارد). الروائس من الاودیة؛ اعالیها. (معجم متن اللغة). جاهای بلند از وادیها. || ابری که پیش پیش رود و واحد آن رَئیسة است . (از اقرب الموارد). الروائس من السحب ؛ المتقدمة. (معجم متن
روازلغتنامه دهخدارواز. [ رَ ] (اِ) بمعنی روار است که خدمتکار زندانیان باشد. (برهان قاطع) (از آنندراج ). مصحف زَوار است . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). رجوع به زَوار شود.
رواشلغتنامه دهخدارواش . [ رَ ] (اِ) رواج . (فرهنگ شعوری ) (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس ) : چو ارباب صنعت که ماهر شوندهمی بایدش کار خود را رواش .؟ (از شعوری ).
روایشلغتنامه دهخداروایش . [ رَ ی ِ ] (اِمص ) رواج فروش اسباب و متاعهای باقیمت که بسهولت فروخته شوند. (ناظم الاطباء). روایی و سهولت در فروش امتعه و اثاث پرقیمت . (از اشتینگاس ).
رواسانلغتنامه دهخدارواسان . [ رَ ] (اِخ ) نام محلی است در کنار راه تبریز و مراغه بین ایستگاه راه آهن تبریز و قریه ٔ اخمه قیه در 9هزارگزی تبریز.
رواسجانلغتنامه دهخدارواسجان . [ رَ ] (اِخ ) دهی است جزو دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان اهر واقع در 10/5هزارگزی باختر اهر و 5هزارگزی راه ارابه رو تبریز به اهر. کوهستانی است و آب و هوایی معتدل دارد. دارای <span class="hl" dir="lt
رواسملغتنامه دهخدارواسم . [ رَ س ِ ] (ع اِ) ج ِ رَوسَم . (اقرب الموارد) (المنجد). رجوع به روسم شود. || (ص ، اِ) شتران راه رونده که اثر پای آنها بر زمین بماند و واحد آن راسم و راسمة است . (از اقرب الموارد) (از المنجد).
رواسیملغتنامه دهخدارواسیم . [ رَ ] (ع اِ) کتابهای وقت جاهلیت . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغة). || ج ِ رَوسَم . (از معجم متن اللغه ) (المنجد). رجوع به روسم شود. || در قیاسات خطابی آنچه به حسب ظن منتج بود نه بحقیقت آن را رواسیم خوانند. (اساس الاقتباس ص <span class="hl" dir="
رؤاسلغتنامه دهخدارؤاس . [ رُ آ ] (اِخ ) ابن دالان بن سابقة... ابن نوف بن همدان . (از اللباب فی تهذیب الانساب ).
کیپاپزلغتنامه دهخداکیپاپز. [ پ َ ] (نف مرکب ) آنکه کیپا پزد. (فرهنگ فارسی معین ). || رَوّاس . کله پز. آنکه کله پاچه ٔ پخته فروشد. (از یادداشت به خط مرحوم دهخ-دا) : کیپاپزان که صبح سر کله واکنندآیا بود که گوشه ٔ چشمی به ما کنند؟بسحاق اطعمه (ا
پارچهلغتنامه دهخداپارچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) (از پاره ، قطعه . جزء و چه علامت تصغیر) جامه . منسوج . نسیج . نسیجه . قماش . || قطعه . برخ . پاره . تکه : یک پارچه یخ ، یک پارچه سنگ : و نماز دیگر آن روز صلتی از آن وی رسول دار برد دویست
کله پزلغتنامه دهخداکله پز. [ ک َل ْ ل َ / ل ِ پ َ ] (نف مرکب ) آنکه کله های حیوانات مثل کله ٔ گوسفند و مثل آن را پخته می فروخته باشد. (آنندراج ). کسی که کله و پاچه و شکنبه ٔ حیوانات را می پزد و می فروشد.(ناظم الاطباء). آنکه کله و پاچه و شکنبه از حیوانات (مانند
حارثلغتنامه دهخداحارث . [ رِ ] (اِخ ) ابن سمی بن رواس بن دالان بن صعب بن حارث بن مرهب همدانی المرهبی . ابن الکلبی گوید که او وقعه ٔ قادسیه را درک کرد، و او راست :اقدم اخافهم علی الاساورةولا تهالن لرؤس نادرةفانما قصرک موت الساهرةثم تعود بعدها فی الحافرة.و این رجز از یکی از
طارقلغتنامه دهخداطارق . [ رِ ] (اِخ ) مولی عثمان بن عفان . کان امیراً علی المدینة. (منتهی الارب ). طارق نام پدرش عمرو است و غلام خلیفه ٔ سوم عثمان بن عفان بود.عبدالملک بن مروان او را والی مدینه کرد و پنج ماه در مدینه به امر ولایت اشتغال ورزید. خلیفه ٔ عصفری گوید: طارق در سال <span class="hl"
رواسانلغتنامه دهخدارواسان . [ رَ ] (اِخ ) نام محلی است در کنار راه تبریز و مراغه بین ایستگاه راه آهن تبریز و قریه ٔ اخمه قیه در 9هزارگزی تبریز.
رواسجانلغتنامه دهخدارواسجان . [ رَ ] (اِخ ) دهی است جزو دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان اهر واقع در 10/5هزارگزی باختر اهر و 5هزارگزی راه ارابه رو تبریز به اهر. کوهستانی است و آب و هوایی معتدل دارد. دارای <span class="hl" dir="lt
رواسملغتنامه دهخدارواسم . [ رَ س ِ ] (ع اِ) ج ِ رَوسَم . (اقرب الموارد) (المنجد). رجوع به روسم شود. || (ص ، اِ) شتران راه رونده که اثر پای آنها بر زمین بماند و واحد آن راسم و راسمة است . (از اقرب الموارد) (از المنجد).
رواسیملغتنامه دهخدارواسیم . [ رَ ] (ع اِ) کتابهای وقت جاهلیت . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغة). || ج ِ رَوسَم . (از معجم متن اللغه ) (المنجد). رجوع به روسم شود. || در قیاسات خطابی آنچه به حسب ظن منتج بود نه بحقیقت آن را رواسیم خوانند. (اساس الاقتباس ص <span class="hl" dir="
رواسیلغتنامه دهخدارواسی . [ رَ ] (ع ص ، اِ) رواسی من الجبال ؛کوههای محکم و استوار. (منتهی الارب ). کوههای استوار. (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ). کوههای پابرجا و استوار. (از اقرب الموارد). الجبال الرواسی ؛ کوههای پابرجا. (از معجم متن اللغة). راسیات . (منتهی الارب ) (معجم متن اللغة). رجوع ب
درواسلغتنامه دهخدادرواس . [ دَرْ] (اِ) دربایست و دروای است که ضروری و مایحتاج اند.(لغت محلی شوشتر، خطی ). و رجوع به دروای است شود.
درواسلغتنامه دهخدادرواس . [ دِرْ ] (ع ص ، اِ) سگ بزرگ سر. || شتر رام سطبرگردن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || مرد دلیر باشکوه . (منتهی الارب ). شجاع . (اقرب الموارد). || شیر درنده . (منتهی الارب ). اسد. (اقرب الموارد). || (اِخ ) نام سگی است . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ج ، دَراوس
زرواسلغتنامه دهخدازرواس . [ زَ ] (اِ) بمعنی سخاوت باشد که بذل بی سؤال است ، یعنی چیزی بکسی دادن بی آنکه او بطلبد یا بخواهد. (برهان ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء).
پرواسلغتنامه دهخداپرواس . [ پ َرْ ] (اِ) پرداختن بود و هر که هرچه بساود گوید که بپرواسیدم . (فرهنگ اسدی ). لمس باشد یعنی بسودن : دست بساویدن یعنی بسودن دست تا بدانند که نرمست یا درشت . (اوبهی ). بساوش . ببساوش . مجش . رجوع به برمجیدن شود. پرماس . برماس . || ترس و بیم . (برهان ). || فراغ . خلاص
