رفته بودیگویش اصفهانی تکیه ای: bešdebâɂe طاری: bešdaboye طامه ای: bošeɹabeɹe طرقی: bešiyaboye کشه ای: bešiboye نطنزی: bašiyabiye
رفته بودیگویش خلخالاَسکِستانی: šiya biš دِروی: šiya.bi.š شالی: šiya biš کَجَلی: šiy.a bey.r کَرنَقی: ša beyš کَرینی: šiya biš کُلوری: šiya bis گیلَوانی: šerâyš لِردی: šiya beš
رفته بودیگویش کرمانشاهکلهری: čüd گورانی: čüd سنجابی: čüd کولیایی: ačüd زنگنه‌ای: čüd جلالوندی: čüd زوله‌ای: čün کاکاوندی: čün هوزمانوندی: čün
رفته بودیمگویش اصفهانی تکیه ای: bešdebâɂima طاری: bešdaboyim طامه ای: bošeɹabeɹim طرقی: bešiyaboyim کشه ای: bešiboyim نطنزی: bašiyabiyim
رفته بودیدگویش اصفهانی تکیه ای: bešdebâɂiya طاری: bešdaboyid طامه ای: bošeɹabeɹid طرقی: bešiyaboyid کشه ای: bešiboyid نطنزی: bašiyabiyid
رفته بودیدگویش خلخالاَسکِستانی: šiya birân دِروی: šiya.bi.rân شالی: šiya birân کَجَلی: šiy.a bey.rân کَرنَقی: ša beyrân کَرینی: šiya birân کُلوری: šiya birân گیلَوانی: šerâyrân لِر
رفته بودیمگویش خلخالاَسکِستانی: šiya bimân دِروی: šiya.bi.mân شالی: šiya bimân کَجَلی: šiy.a bey.mân کَرنَقی: ša beymân کَرینی: šiya bimân کُلوری: šiya bimân گیلَوانی: šerâymân لِر
رفته بودیدگویش کرمانشاهکلهری: čüna گورانی: čüna سنجابی: čüna کولیایی: ačüna زنگنه‌ای: čüna جلالوندی: čüna زوله‌ای: čünân کاکاوندی: čünân هوزمانوندی: čünân
باسمیشلغتنامه دهخداباسمیش . [ ] (اِخ ) نام امیری از امرای غازان که مأموریتی نیز در شیراز داشته است : در مجلسی که پادشاه شراب میخورد و ذکرامرا میفرمود سید قطب الدین شیرازی حاضر بو
جخدلغتنامه دهخداجخد. [ ج َ ] (ق ) بزور. منتهی . حداکثر. بفرض حد اعلی . زورکی .مگر. این کلمه در میان عوام به این معنی متداول است چنانکه گویند: جخد آفتاب زده بود که ما به ده رسید
ابریقلغتنامه دهخداابریق . [ اِ ] (معرب ، اِ) معرب آبری (تاج العروس ) یا آبریز. ظرف سفالین برای شراب : ابریق می مرا شکستی ربّی برمن در عیش من ببستی ربّی . (منسوب به خیام ). || آبد
بهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. برای بیان پیوستن، رسیدن، یا مماس شدن به کار می‌رود: به پرواز نرسیدم.۲. برای خطاب به کار می‌رود: به پدرم می‌گویم.۳. به‌سوی: به خارج رفت.۴. به‌بهایِ: به دو ریا
پایلغتنامه دهخداپای . (اِ) پا باشد و بعربی رِجل خوانند. (برهان ). قدم : زکین تند گشت و برآمد ز جای ببالای جنگی درآورد پای . فردوسی .وز آن پس چنین گفت با رهنمای که اورا هم اکنون