رسندهلغتنامه دهخدارسنده . [ رَ س َ دَ / دِ ] (نف ) آنکه به کسی یا چیزی برسد. ج ، رسندگان . (فرهنگ فارسی معین ). واصل . (یادداشت مؤلف ): سهم صیوب ؛ تیر رسنده . (منتهی الارب ). با
رسندهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. چیزی که به چیز دیگر می‌رسد.۲. کسی که به امری یا کاری رسیدگی کند.
رسیدهگویش اصفهانی تکیه ای: rasuwa طاری: rassâye طامه ای: rassâɂe طرقی: rassâyi کشه ای: resida نطنزی: rassâɂa
ارسواژهنامه آزادخود واژه «ارس» به معنای رسنده در زبان تالشی است که زبان تالشی در پیوند تنگاتنگ با زبان اوستا و نیز زبان باستان آذربایجان میباشد. و این بدان معنی است که این رود
دادرسلغتنامه دهخدادادرس . [ رَ ] (نف مرکب ) رسنده ٔ داد. دادران . مجری عدالت . دادده . (آنندراج ). || در اصطلاح دادگستری ، قاضی ، قاضی محکمه . قاضی نشسته . || (اِخ ) نام حکیمی بو
متلافیلغتنامه دهخدامتلافی . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) رسنده و دریابنده ٔ چیزی . (آنندراج ). آن که دریافت میکند و می یابد چیزی را. (ناظم الاطباء). رجوع به تلافی شود.