لغتنامه دهخدا
ردهة. [ رَ هََ ] (ع اِ)مغاکی در زمین بلند درشت و یا در سنگ که آب در وی گرد آید. ج ، رَدْه ، رَدَه ْ، رُدَّه ْ، رِداه . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ). گوراب در کوه . (مهذب الاسماء). گوراب . (تفلیسی ). گودالی که در آن آب باران و جز آن جمع شود. (از اقرب الموارد). || پ