رخجلغتنامه دهخدارخج . [ رَ خ َ / رَ ] (ص ) فرومایه و دون و ناکس . || کج خلق و بدخوی . (ناظم الاطباء).
رخجلغتنامه دهخدارخج . [ رُ ] (اِخ ) ناحیه ای از نواحی بست .(ناظم الاطباء) (از برهان ) (از جهانگیری ) (آنندراج ).نام شهری است که آنرا عوام رخد گویند. (دهار). معرب رخد، و آن نام
رخجیلغتنامه دهخدارخجی . [ رُخ ْ خ َ ] (اِخ ) ابوالحسن علی بن حسین . او راست : احاسن المحاسن ، چ 1301 هَ . ق . (از معجم المطبوعات ج 1).
رخجیلغتنامه دهخدارخجی . [ رُخ ْ خ َ ] (ص نسبی ) منسوب است به رخجیة که قریه ای است در نزدیکی بغداد. (از انساب سمعانی ).
رخجیةلغتنامه دهخدارخجیة. [ رُخ ْ خ َ جی ی َ ] (اِخ ) دیهی است در یک فرسنگی بغداد در کلوادی . (از معجم البلدان ).
رخجیلغتنامه دهخدارخجی . [ رُخ ْ خ َ ] (اِخ ) ابوالحسن علی بن حسین . او راست : احاسن المحاسن ، چ 1301 هَ . ق . (از معجم المطبوعات ج 1).
رخجیلغتنامه دهخدارخجی . [ رُخ ْ خ َ ] (ص نسبی ) منسوب است به رخجیة که قریه ای است در نزدیکی بغداد. (از انساب سمعانی ).
رخجیةلغتنامه دهخدارخجیة. [ رُخ ْ خ َ جی ی َ ] (اِخ ) دیهی است در یک فرسنگی بغداد در کلوادی . (از معجم البلدان ).
ارخواتیشلغتنامه دهخداارخواتیش . [ اَ رَ ] (اِخ ) هرخوتیش .نام رُخج در پارسی باستان . افغانستان جنوبی تا قندهار کنونی . رجوع به ایران باستان ص 375 و 1452 شود.