رجل الحمامةلغتنامه دهخدارجل الحمامة. [ رِ لُل ْ ح َ م َ ] (ع اِ مرکب ) گاوزبان . (ناظم الاطباء). شنجار. (منتهی الارب ). انخوی . حمیراء. رجل الحمام . (یادداشت مرحوم دهخدا). به اندلس شنج
رجل الحماملغتنامه دهخدارجل الحمام . [ رِ لُل ْح َ ] (ع اِ مرکب ) انقلیاتانیست . حالوما. حمیرا. خس الحمار. شنگار. شنجار. قالقس . کحلا. (یادداشت مرحوم دهخدا). شنگار. (الفاظ الادویة ص 13
انوخلسالغتنامه دهخداانوخلسا. [ اَ خ َ ] (اِ) انوخلثا. ابوخلسا. ابخوسا. خس الحمار. عاقرشمعا. شجرةالدم . رجل الحمامه . حمیرا. هرقلوس . شنقاد.کحلاء. انقلیا. و به سریانی حالوما و بلفظی
ابوقابسلغتنامه دهخداابوقابس . [ اَ بو ب ِ ] (معرب ، اِ) مصحف انخسا و انخوسا و داود ضریر انطاکی نام دیگر او را ابوقابوس آرد و گوید: هو ابوحلسا بالبربریة و سیأتی وقوع هذا الاسم علی
شنجارلغتنامه دهخداشنجار. [ ش ِ ] (معرب ، اِ) مأخوذ از شنگار فارسی و بمعنی آن . (ناظم الاطباء). معرب شنگار است که نوعی از سرخ مرد باشد و آن را به عربی شجرةالدم و حناءالغولة و عاق
بالقسلغتنامه دهخدابالقس . [ ق ِ ] (اِ) گیاهی است دوایی که نام دیگرش ابوخلساست . لفظ مذکور معرب از رومی است . (فرهنگ نظام ). مأخوذ از یونانی ، گاوزبان و لسان الثور. (ناظم الاطباء
خالومالغتنامه دهخداخالوما. (اِ) نام داروئی است بسریانی که آن را بفارسی «شنگار» گویند و بعربی «حافرالحمار» خوانند. ورق آن سرخ بسیاهی مایل باشد چون بیخ آن را زنان آبستن برگیرند بچه
