لغتنامه دهخدا
باب الابواب . [ بُل ْ اَب ْ ] (ع اِ مرکب ) در درها. دروازه ٔ دروازه ها. || باصطلاح صوفیه سیر رجوعی اول مقامات توبه است که سالک از هر چه مانع وصول است از دنیی و عقبی اعراض نموده روی توجه به جانب حق آرد. (از شرح گلشن راز از آنندراج ). در نزد متصوفه توبه را باب الابواب نامند. زی