العزةلغتنامه دهخداالعزة. [ اَ ع ِزْ زَ ت ُ لِل ْ لاه ] (ع جمله ٔ اسمیه ) مأخوذ از آیه ٔ «اء یبتغون عندهم العزة فان العزّة ﷲ جمیعاً» (قرآن 139/4) یا آیه ٔ «ان العزّة ﷲ جمیعاً» (ق
الاذةلغتنامه دهخداالاذة. [ اِ ذَ ](ع مص ) فراگرفتن و احاطه کردن . (منتهی الارب ). || پناه گرفتن و التجا بردن . (اقرب الموارد).
بیت العزةلغتنامه دهخدابیت العزة. [ ب َ تُل ْ ع ِزْ زَ ] (ع اِ مرکب ) عبارت از قلب و اصل مقام جمع است در حال اتصال بحق . (اصطلاحات العرفاء سجادی ص 92).
ابوعبدرب العزةلغتنامه دهخداابوعبدرب العزة. [ اَ ع َ دِ رَب ْ بِل ْ ع ِزْ زَ ] (اِخ ) دمشقی عبدالجبار. از روات حدیث است .
رب العزةلغتنامه دهخدارب العزة. [ رَب ْ بُل ْ ع ِزْ زَ ] (ع اِ مرکب ) پروردگار عزت و سرافرازی . (ناظم الاطباء). صاحب عزت . || (اِخ ) نام خدای تعالی : و شب چهارم فرمان رب العزة دررسد
عزة الاشجعیةلغتنامه دهخداعزة الاشجعیة. [ ع َزْ زَ تُل ْ اَ ج َ عی ی َ ] (اِخ ) زنی راوی حدیث بود و حازم اشجعی از او روایت کرده است . (از اعلام النساء از الاستیعاب ).
بیت العزةلغتنامه دهخدابیت العزة. [ ب َ تُل ْ ع ِزْ زَ ] (ع اِ مرکب ) عبارت از قلب و اصل مقام جمع است در حال اتصال بحق . (اصطلاحات العرفاء سجادی ص 92).
ابوعبدرب العزةلغتنامه دهخداابوعبدرب العزة. [ اَ ع َ دِ رَب ْ بِل ْ ع ِزْ زَ ] (اِخ ) دمشقی عبدالجبار. از روات حدیث است .
رب العزةلغتنامه دهخدارب العزة. [ رَب ْ بُل ْ ع ِزْ زَ ] (ع اِ مرکب ) پروردگار عزت و سرافرازی . (ناظم الاطباء). صاحب عزت . || (اِخ ) نام خدای تعالی : و شب چهارم فرمان رب العزة دررسد
عزةلغتنامه دهخداعزة. [ ع ِزْ زَ ] (ع اِمص ) ارجمندی و عزیزی ، خلاف ذل . (منتهی الارب ). و رجوع به عزت شود. || چیرگی و قوت و شدت . (منتهی الارب ). اسم است بمعنی غلبه کردن در معا
المقنعلغتنامه دهخداالمقنع. [ اَ م ُ ق َن ْ ن َ ] (اِخ ) عطاء یا هشام یا هاشم معروف به المقنع خراسانی (متوفی بسال 126 هَ . ق .) شعبده باز مشهور. وی گازری از مردم مرو بود، به شعبده
