ربابیلغتنامه دهخداربابی . [ رَ ] (اِخ ) مندودبن عبداﷲ. شخصی بوده که در معرفت فن رباب نوازی بدو مثل زنند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). رجوع به ابوبکر ربابی شود.
ربابیلغتنامه دهخداربابی . [ رَ ] (ص نسبی ) منسوب به رَباب . رباب نواز. عَوّاد. (یادداشت مرحوم دهخدا). سازنده و نوازنده ٔ رباب . (ناظم الاطباء). آنکه با رباب سر و کار دارد خواه به
ربابیlyrateواژه‌های مصوب فرهنگستانویژگی بخش یا اندامی با لَپ‌های کم‌وبیش‌شانه‌ای در گیاهان که لَپ انتهایی آن از لَپ‌های دیگر بزرگ‌تر باشد
ربابیحلغتنامه دهخداربابیح . [ رَ ] (ع اِ) ج ِ رُبّاح . (اقرب الموارد) (متن اللغة). رجوع به رباح شود.
ابوبکر ربابیلغتنامه دهخداابوبکر ربابی . [ اَ بو ب َ رِ رَ ] (اِخ ) مسخره و هزالی بوده ظاهراً بزمان سلطان محمود غزنوی و شاید همان بوبکر رئیس مغنیان آنف الذکر است : از حکیمان خراسان کو شه
ابوبکر ربابیلغتنامه دهخداابوبکر ربابی .[ اَ بو ب َ رِ رَ ] (اِخ ) رئیس مغنیان محمود غزنوی و خود او نیز خنیاگر و خوش آواز بوده است : بوبکر عندلیب نوا را بخوان گو قوم خویش را چو بیائی بیا
ابوبکر ربابیلغتنامه دهخداابوبکر ربابی .[ اَ بو ب َ رِ رَ ] (اِخ ) نام یکی از مشایخ صوفیه است ، صاحب جذبه و هفت سال سکوت داشته است : شاه از اسرارشان واقف شده همچو بوبکر ربابی تن زده .مول
ربابیحلغتنامه دهخداربابیح . [ رَ ] (ع اِ) ج ِ رُبّاح . (اقرب الموارد) (متن اللغة). رجوع به رباح شود.
ابوبکر ربابیلغتنامه دهخداابوبکر ربابی . [ اَ بو ب َ رِ رَ ] (اِخ ) مسخره و هزالی بوده ظاهراً بزمان سلطان محمود غزنوی و شاید همان بوبکر رئیس مغنیان آنف الذکر است : از حکیمان خراسان کو شه
ابوبکر ربابیلغتنامه دهخداابوبکر ربابی .[ اَ بو ب َ رِ رَ ] (اِخ ) رئیس مغنیان محمود غزنوی و خود او نیز خنیاگر و خوش آواز بوده است : بوبکر عندلیب نوا را بخوان گو قوم خویش را چو بیائی بیا
ابوبکر ربابیلغتنامه دهخداابوبکر ربابی .[ اَ بو ب َ رِ رَ ] (اِخ ) نام یکی از مشایخ صوفیه است ، صاحب جذبه و هفت سال سکوت داشته است : شاه از اسرارشان واقف شده همچو بوبکر ربابی تن زده .مول
ممدودلغتنامه دهخداممدود. [ م َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ واسطی ربابی . بدو مثل می زدند در معرفت موسیقی با رباب . به سال 638 هَ . ق . در بغداد درگذشت . (از تاج العروس ج 1 ص 263).