راغنلغتنامه دهخداراغن . [ غ َ ] (اِخ ) قریه ای است از قراء سغد سمرقند. (از لباب الانساب ). و رجوع به انساب سمعانی شود.
راغنیلغتنامه دهخداراغنی . [ غ َ ] (اِخ ) ابومحمد احمدبن محمدبن علی بن نصر سامی راغنی دبوسی . او از ابوبکر اسماعیلی روایت کرد و ابومحمد عبدالعزیزبن محمد نخشبی از او روایت دارد. (ا
راغنیلغتنامه دهخداراغنی . [ غ َ ] (ص نسبی ) منسوب است به راغن که از قراء سغد سمرقند میباشد. (از انساب سمعانی ).
راغنیلغتنامه دهخداراغنی . [ غ َ ] (ص نسبی ) منسوب است به راغن که از قراء سغد سمرقند میباشد. (از انساب سمعانی ).
راغنیلغتنامه دهخداراغنی . [ غ َ ] (اِخ ) ابومحمد احمدبن محمدبن علی بن نصر سامی راغنی دبوسی . او از ابوبکر اسماعیلی روایت کرد و ابومحمد عبدالعزیزبن محمد نخشبی از او روایت دارد. (ا
غنلغتنامه دهخداغن . [ غ َ ] (پسوند) (مزید مؤخر) پساوند در آخر بعض اسامی امکنه ، مانند: راغن ، خشوفغن و میغن .
گیالغتنامه دهخداگیا. (اِ) مخفف گیاه است که علف باشد. (برهان قاطع) (فرهنگ نظام ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات ) (فرهنگ شعوری ج 2 ص 308). علف ستوران . (صحاح الفرس ). عل
ادوملغتنامه دهخداادوم . [ اِ ] (اِخ ) (لفظی عبرانی بمعنی سرخ ) این بلاد را بنام ادوم یعنی عیسوبن اسحاق چنین خواندند (رجوع بماده ٔ قبل شود) و قبلاً این موضع را جبل سعیر مینامیدند