راسیاتلغتنامه دهخداراسیات . (ع ص ، اِ) ج ِ راسیة که بمعنی کوه استوار است . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). راسیات ورواسی ج ِ راسیة. (دهار). ج ِ راسیة. (منتهی الارب ):- جبال راسیات ؛ ک
جبال راسیاتلغتنامه دهخداجبال راسیات . [ ج ِ ل ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کوههای بلند و استوار. (از غیاث اللغات ) (آنندراج ).
جبال راسیاتلغتنامه دهخداجبال راسیات . [ ج ِ ل ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کوههای بلند و استوار. (از غیاث اللغات ) (آنندراج ).
رواسیلغتنامه دهخدارواسی . [ رَ ] (ع ص ، اِ) رواسی من الجبال ؛کوههای محکم و استوار. (منتهی الارب ). کوههای استوار. (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ). کوههای پابرجا و استوار. (از
جفانلغتنامه دهخداجفان . [ ج ِ ] (ع ص ، اِ) کاسه های بزرگ . || بخشندگان . سخاوتمندان . || چاههای کوچک . (منتهی الارب ). ج ِ جَفْنَه . || شاخه های رز. (غیاث ) (آنندراج ). رجوع به
خزازلغتنامه دهخداخزاز. [ خ َزْ زا ] (اِخ ) عبداﷲبن محمد، مکنی به ابوالحسن . او در خانه ٔ ابوالحسن علی بن عیسی منعم بود و خطی خوش داشت و در نحو لغت بر مذهب کوفیان و بصریان میرفت
راسیةلغتنامه دهخداراسیة. [ ی َ ] (ع ص ) کوه استوار. (دهار). مؤنث راسی . رجوع براسیات و رواسی شود.- قدر راسیة ؛ دیگ بزرگ که همواره جهة کلانی بر یکجای بماند. ج ، رواسی ، راسیات .