زیباللغتنامه دهخدازیبال . (اِ) کنایه از اسب و اشتر و هر حیوانی تندرو باشد. (برهان ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). شیر تند و این منقول است از زفان گویا (کذا). (شرفنامه ٔ منیری ) :
ذیلغتنامه دهخداذی . (ع اِ) ذو، در حال جر. جائنی رجل ذومال . رایت رجلا ذامال ، مررت برجل ذیمال . خداوند. صاحب . دارای . مالک .و در تداول فارسی : ذی حیات و ذی علاقه و ذی حق . و
ذیفرهنگ انتشارات معین[ ع . ] (اِ.) دارنده ، خداوند، صاحب . در فارسی بیشتر ذی گفته می شود و درست است زیرا در فارسی عوامل رفع ، نصب و جر نیست مانند:ذی حیات ، ذیحق ، ذیجاه .
ذوباللغتنامه دهخداذوبال . (ع ص مرکب ) شریف . خطیر. عزیز. امر ذیبال ، کاری شگرف : کل امرِ ذی بال ِ لم یبدء ببسم اﷲ فهو ابتر. ای کل امر ذیشأن و خطر یحتفل له و یهتم به . (مجمع البح
لاذرنیلغتنامه دهخدالاذرنی . [ ] (اِ) در زبان مردم اندلس ، قسمی عسل ، یاقوت گوید و لعسلها (ای عسل لشبونة) فضل ٌ علی کل عسل الذی بالاندلس یسمّی اللاذرنی . یشبه السکرّ بحیث انه یلف ف
لشبونهلغتنامه دهخدالشبونه . [ ل ِ ن َ ] (اِخ ) لیسبن پایتخت کشور پرتقال . رجوع به لیسبن شود. یاقوت در معجم البلدان گوید: لشبونة... و یقال اُشبونه بالالف ، هی مدینة بالاندلس یتصل ع
بسملهلغتنامه دهخدابسمله . [ ب ِ م ِ ل َ / ل ِ ] (ع اِ) مخفف بسم اﷲ. (از غیاث ) (از ناظم الاطباء). مأخوذ از تازی مخفف بسم اﷲ الرحمن الرحیم : ابرو بنما که جان دهم جان بی بسمله بسم
ذوالمروةلغتنامه دهخداذوالمروة. [ ذُل ْ م َ وَ ] (اِخ ) در معجم البلدان ذیل کلمه ٔ «عثمان » گوید: کوهی است بمدینة میان مدینة ومیان ذی المروة در راه شام از مدینة. و در ذیل «العشیرة» آ