ذکیةلغتنامه دهخداذکیة. [ ذَ کی ی َ ] (ع ص ) تأنیث ذکی . نار ذکیة؛ آتش زبانه زن . آتش شعله زن . || رائحة ذکیة؛ بوئی تیز. بوئی تند.
ذکیةلغتنامه دهخداذکیة. [ ذُ / ذَ ی َ ] (ع اِ) فروزینه که بدان آتش افروزند. هیزم آتش انگیز. (مهذب الاسماء). ج ، ذکی .
ذَکَرَهُفرهنگ واژگان قرآنآن را ياد کرد (در جمله "فَمَن شَاءَ ذَکَرَهُ "يعني هر کس خواست ميتواند بياد قرآن و يا معارفي که قرآن تذکر ميدهد و يادآوري مي کند بيافتد و از آن پند گيرد منظور ا
ذکیةلغتنامه دهخداذکیة. [ ذَ کی ی َ ] (ع ص ) تأنیث ذکی . نار ذکیة؛ آتش زبانه زن . آتش شعله زن . || رائحة ذکیة؛ بوئی تیز. بوئی تند.
ذکیةلغتنامه دهخداذکیة. [ ذُ / ذَ ی َ ] (ع اِ) فروزینه که بدان آتش افروزند. هیزم آتش انگیز. (مهذب الاسماء). ج ، ذکی .
تیزخاطرلغتنامه دهخداتیزخاطر. [ طِ ] (ص مرکب ) ذکی . فطن (مرد). فطنة (زن ). ذکیة. شهم . سبک فهم . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
حادةلغتنامه دهخداحادة. [ حادْ دَ ] (ع ص ) تأنیث حاد. تند. تیز. || رائحه ٔ حادّه ، ای ذکیة؛ بوئی تند. بوئی تیز. || سواره . (طب ّ). || مقابل مزمنه . (در بیماری ) .- زاویه ٔ حادّة
شعله زنلغتنامه دهخداشعله زن . [ش ُ ل َ/ ل ِ زَ ] (نف مرکب ) شعله خیز. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ): ذکوره ، ذکاء؛ خدرک شعله زن . نار ذکیه ؛ آتش شعله زن . جاحم ؛ خدرک آتش سخت