ذکیلغتنامه دهخداذکی . [ ذَ کی ی ] (ع ص ) مرد تیزخاطر. دل تیز.(مهذب الاسماء). تیزدل . زیرک . (دهار). تیزطبع. (غیاث اللغات ). المعی ّ. هوشیار. هوشمند. تیزهوش . زودیاب . تیزیاب .
ذکيدیکشنری عربی به فارسیبافکر , خوش فکر , ناقلا , زرنگ , زيرک , باهوش , با استعداد , چابک , هوشمند , بذله گو , لطيفه گو , شوخ , لطيفه دار , کنايه دار
زکیلغتنامه دهخدازکی . [ زَ کی ی ] (اِخ ) از جمله ٔ القاب امام حسن بن علی المرتضی (ع ) است . رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 21 شود.
ذکیریةلغتنامه دهخداذکیریة. [ ذُ ک َ ری ی َ ] (اِخ ) فرقه ای از فرق پنجگانه ٔ زیدیه یا پنج فرقه ٔ شیعه ٔ اولی . پیروان ذکیربن صفوان . (بیان الادیان ).
ذکیرلغتنامه دهخداذکیر. [ ذَ ] (ع ص ) ذِکّیر. یادگیر. نیکو یادگیرنده . ذکور. نیکو یاددارنده . نیک یادگیرنده . صاحب ذاکره ٔ قوی . جیدالذکر والحفظ.نیکوذاکره . نیکوحافظه . خوش حافظه
ذکیرلغتنامه دهخداذکیر. [ ذُ ک َ ] (اِخ ) ابن صفوان پیشوای یکی از فرق پنجگانه ٔ زیدیّة. (بیان الادیان ).
ذکیةلغتنامه دهخداذکیة. [ ذَ کی ی َ ] (ع ص ) تأنیث ذکی . نار ذکیة؛ آتش زبانه زن . آتش شعله زن . || رائحة ذکیة؛ بوئی تیز. بوئی تند.
bedeviledدیکشنری انگلیسی به فارسیلعنتی، دارای روح شیطانی کردن، مسحور کردن، سحر و جادو کردن، اذیت کردن، خبیی کردن
ذکیةلغتنامه دهخداذکیة. [ ذَ کی ی َ ] (ع ص ) تأنیث ذکی . نار ذکیة؛ آتش زبانه زن . آتش شعله زن . || رائحة ذکیة؛ بوئی تیز. بوئی تند.
ذکیةلغتنامه دهخداذکیة. [ ذُ / ذَ ی َ ] (ع اِ) فروزینه که بدان آتش افروزند. هیزم آتش انگیز. (مهذب الاسماء). ج ، ذکی .
ذکیریةلغتنامه دهخداذکیریة. [ ذُ ک َ ری ی َ ] (اِخ ) فرقه ای از فرق پنجگانه ٔ زیدیه یا پنج فرقه ٔ شیعه ٔ اولی . پیروان ذکیربن صفوان . (بیان الادیان ).
