لغتنامه دهخدا
ذوالغصة. [ ذُل ْ غ ُص ْ ص َ ] (اِخ ) لقب حصین بن یزید حارثی . یا حصین بن مرثد یا یزید صحابی است و از آنرو این لقب بدوداده اند که در گلوی وی گرفتگی بود که کلام آشکار و درست گفتن نمیتوانست و گویند صدسال بزیست . (منتهی الارب ). و صاحب المرصع گوید: حصین بن یزیدبن شدّادبن قنان الح