لغتنامه دهخدا
اعین . [اَ ی َ ] (ع ص ) فراخ چشم . ج ، عین (اصله فعل بالضم ). (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). فراخ چشم . (المصادر زوزنی ). فراخ چشم . مؤنث : عیناء. ج ، عین . (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ). || ذوالعَیَن یعنی آنکه سیاهی چشم وی در پهنی بزرگ باشد. و هی عیناء. ج ، عین . (ا