زشلغتنامه دهخدازش . [ زَ ] (حرف ) هزوارش «زیش » ، «زیش » ، پهلوی «ایش » به معنی چه از او، به او. (حاشیه ٔ برهان چ معین ). بمعنی چه باشد، چنانکه زش بگویم یعنی چه بگویم و زش آن
ذوالشاوللغتنامه دهخداذوالشاول . [ ذُش ْ شا وَ ] (اِخ ) لقب پسر دعام بن مالک همدانی است . (منتهی الارب ).
ذوالشکوةلغتنامه دهخداذوالشکوة. [ ذُش ْ ش َک ْ وَ ] (اِخ ) لقب عبدالرحمن بن حنظلةبن کعب بن ثعلبة. سمی بذلک لأنه کان تکوّر معه شکوة اذاقاتل . قاله ابن الکلبی . از حاشیه ٔ المرصع خطی
ذوالشقرلغتنامه دهخداذوالشقر. [ ذُش ْ ش َ ق َ ] (اِخ ) صفوان . وی در غزوه ٔ بنی المصطلق حامل لوای مشرکین بود. (المرصع).