ذروةلغتنامه دهخداذروة. [ ذِرْ وَ ] (اِخ ) یاقوت در معجم البلدان از نصر روایت کند که ذروة مکانی است حجازی از دیار غطفان و بعضی گفته اند آبی است بنی مرةبن عوف را. و ازهری گوید:ذرو
ذروةلغتنامه دهخداذروة. [ ذِرْ وَ / ذُرْ وَ ] (ع اِ) سرکوه . (دهار) (مهذب الاسماء). بالای کوه . قلّة. || در سر مردم ، چکاد. تارک . || سر کوهان اشتر. (مهذب الاسماء). || مال بسیار.
ضروةلغتنامه دهخداضروة. [ ض َرْ وَ / ض ِرْ وَ ] (اِخ ) دهی است در یمن از اعمال مخلاف سنجان . (معجم البلدان ).
ضروةلغتنامه دهخداضروة. [ ض ِرْ وَ ] (ع اِ) تأنیث ضرو. (منتهی الارب ). || یکی ضِرو . || سگ صید. (مهذب الاسماء).
