ذرحلغتنامه دهخداذرح . [ ذَ ] (ع مص ) ذرح طعام ؛ ذراح در وی افکندن . || ذرح شی ٔ در ریح ؛ بباد دادن آن یعنی پرانیدن آن را بباد.
ذرهگویش اصفهانی تکیه ای: yezarra طاری: zarra / (yak)poyi طامه ای: izarra طرقی: yoqǰa / itâpüri کشه ای: izara / itâpiri نطنزی: itâzarra
ذرلغتنامه دهخداذر. [ ذَرر ] (ع اِ) ج ِ ذرّة. موران خرد. مورچه و صدمورچه را گویند به وزن یک دانه جو است . و قیل لیس لها وزن ٌ و یحکی ان ّ رجلاً وضع خبزاً حتی علاه الذرّ و ستره
کوژخارلغتنامه دهخداکوژخار. (اِ) ذروح . ذَرحرح . (مهذب الاسماء) (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به ذروح شود.
خجکلغتنامه دهخداخجک . [ خ َ ج َ ] (اِ) نقطه . (برهان قاطع) (آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ). لکه داغ . (ناظم الاطباء). نکته . و کته . (منتهی الارب ): بَرَش . خجکهای سیاه و سپید ب
