ذوالذکرلغتنامه دهخداذوالذکر.[ ذُذْ ذِ ] (ع ص مرکب ) ذِکّیر. آنکه ذاکره ٔ قوی دارد. || شریف . رفیع. بلندمرتبت : و القرآن ذی الذکر. الاَّیة (قرآن 1/38)؛ ای ذوالعظمة و الشّرف .
حذلغتنامه دهخداحذ.[ ح َذذ ] (ع مص ) بریدن از بیخ . (منتهی الارب ). بریدن . (تاج المصادر بیهقی ). || به سرعت رفتن . || (اصطلاح عروض ) تهانوی گوید: نزد عروضیان سقوط وتد مجموع از
لذیذ (لذت‌بخش)فرهنگ فارسی طیفیمقوله: مادۀ آلی ذیذ (لذت‌بخش)، نشاط‌آور، لذت‌بخش، نیروبخش، ارضاکننده، سرگرم‌کننده خوشمزه ◄ پرمزه