ذاقنةلغتنامه دهخداذاقنة. [ ق ِ ن َ ] (ع ص ) نعت فاعلی مؤنث از ذقن . || (اِ) آنچه زیر زنخ است یا سر حلقوم یا تندی حلقوم یا چنبر گردن یا فرود شکم متصل ناف . یا چاه سینه یا بالای ش
ذاقهلغتنامه دهخداذاقه . (اِخ ) در مراصدالاطلاع چ طهران آمده است : موضع فی الشعر. لکن ظاهراً غلط از کاتب است و اصل آن همچنانکه در معجم البلدان مضبوط است ذاقنه است .