دیودار

divdār

معنی

نوعی سرو؛ درختی بسیاربلند و تناور. چوب آن چرب و تندبو. برگ‌هایش ساده و پهن. از چوب آن دکل کشتی درست میکنند؛ صنوبر هندی.

جست‌وجوی دقیق

دیودار

لغت‌نامه دهخدا

دیودار. [ وْ ] (اِ مرکب ) سرو هندی را نیز گویند و بعربی شجرةالجن خوانند و در اختیارات شجرةاﷲ نوشته اند و بعضی گویند درختی است مانند درخت کاج و شیره دارد. (از بر

دیودار

لغت‌نامه دهخدا

دیودار. [ وْ ] (نف مرکب ) دیودارنده . مردم دیوانه و مصروع . (برهان ) (ناظم الاطباء). مجنون . دیوانه . پری دار. مصروع . (یادداشت مؤلف ). آنکه دیو و شیطان در اند

دیودار

فرهنگ انتشارات معین

(ص فا.) دیوانه ، مصروع .

دیودار

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

جست‌وجوی مشابه

دیودارو

لغت‌نامه دهخدا

دیودارو. [ وْ ] (اِ مرکب ) همان دیودارست که درخت کاج مانند باشد و شیره ٔ آن علاج استرخای اعضا کند. (برهان ). سرو هندی . (ناظم الاطباء). دیودار. (از آنندراج ).

دیوار

گویش بختیاری

دیوار.

دیوار

گویش اصفهانی

تکیه ای: divâl طاری: kala طامه ای: divâr طرقی: kala کشه ای: difâl نطنزی: difâl

دیوار دور بام

گویش اصفهانی

تکیه ای: herre طاری: -------- طامه ای: --------- طرقی: herra کشه ای: -------- نطنزی: erre

دیوار حاشا بلنده

گویش تهرانی

خطاب به حاشا کننده

جست‌وجوی متن

دیودارو

لغت‌نامه دهخدا

دبودار

لغت‌نامه دهخدا

دبودار. [ دُ ] (اِ) ظاهراً مصحف دیودار است . صاحب برهان گوید نوعی از ابهل است و آنرا صنوبر هندی نیز گویند و افزاید که دیودار نیز بنظر آمده است . (برهان ).

دیبدار

لغت‌نامه دهخدا

دیبدار. (اِ مرکب ) دیودار. درختی است که آن را شجرةاﷲ و شجرةالجن خوانند و آن صنوبرهندی است و آن را دیودار نیز گویند چه در فارسی بای ابجد و واو بهم تبدیل می یابند

دیودال

لغت‌نامه دهخدا

دیودال . [ وْ ] (اِ مرکب ) درخت سپیدار. (ناظم الاطباء). || جهالت و جهل و نادانی . (ناظم الاطباء). دیودار. || (ص مرکب ) دلیر و دلاور. (ناظم الاطباء). دیودار.

دیوگرفته

لغت‌نامه دهخدا

دیوگرفته . [ وْ گ ِ رِ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) جن زده . مصروع . دیودیده . دیودار. دیوزده : لرزان به تن چو دیوگرفته پیچان بجان چو مارگزیده .مسعودسعد.